Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

zondag 31 januari 2016

OP BEZOEK BIJ ONZE AMBASSADEUR IN FRANKRIJK

Dinsdag 12 januari, Parijs kleurt, fraai mede dankzij een stralend blauwe lucht. De stad lijkt te lonken en te zeggen "kijk hoe mooi ik ben. Ik ben op weg naar het 7e arrondissement. 

Het zevende arrondissement behoort tot 'les beaux quartiers'. Het is een gegoede buurt, waar de huren en koopprijzen behoorlijk hoog zijn. Een groot arrondissement, met lange straten en lanen, die tal van oude hôtels herbergen, vaak met grote tuinen. Hôtel komt van het Latijn; 'hospitum', herberg. In de 17e eeuw oorspronkelijk het huis van een adellijke heer. Later werd het de algemene aanduiding voor paleisachtige gebouwen met een privé of openbaar karakter.  Samen met het 16e is het 7e arrondissement een plek waar veel ambassades zijn gevestigd. Ik ben op weg voor een exclusief interview met onze Nederlandse Ambassadeur Z.E. Mr. Ed Kronenburg.  Al eerder mocht ik gast zijn op onze prachtige residentie aan de rue de Grenelle 85 in het voormalige Hôtel d'Avaray. Dit keer breng ik een bezoek aan onze ambassade in een zijstraat van de avenue de Breteuil die uitkomt op de indrukwekkende Dôme des Invalides, het graf van Napoleon.  

Het is opvallend rustig in Parijs en wat mij bijna nooit lukt, ik vind met gemak een parkeerplaats. Ik moet zijn in de rue de Eblé . Niet echt een straat met riante Hausmann gebouwen, wat je hier eigenlijk wel verwacht. De Nederlandse ambassade is gevestigd op nummer 7, een modern groot wit gebouw. Tamelijk saai als je weet hoe de ambtswoning van onze ambassadeur er uit ziet, eveneens gevestigd in het 7e arrondissement.  Het gebouw is in gebruik genomen in 1973 en geopend door de toenmalige Minister van Buitenlandse Zaken, Max van der Stoel. Behalve de Nederlandse Ambassade zijn in het gebouw ook gevestigd de permanente vertegenwoordiging van het Koninkrijk der Nederlanden bij de OESO en de UNESCO.

De ambassadesecretaris brengt mij naar het kantoor van onze Nederlandse Ambassadeur voor Frankrijk èn Monaco en Andorra, zoals Mr. Ed Kronenburg stipuleerde in het programma van Eva Jinek op 27 januari 2015.

Even nog wat personalia van onze Ambassadeur op een rij: Geboren 13 september 1951, gehuwd en drie kinderen. Opleiding: Master Privaatrecht aan de Universiteit van Utrecht en sinds juni 2012 onze Ambassadeur in Frankrijk.


Inmiddels is het 14.30 en kan ons vraaggesprek beginnen in een uiterst ontspannen sfeer. Ik realiseer me dat er wel een begintijd is gepland maar geen eindtijd.

Is Parijs veranderd na de verschrikkelijke aanslagen in januari en november en welke veranderingen waren het meeste voelbaar?
Echt veranderd is Parijs niet na de aanslagen. Wel heeft het diep ingegrepen in de stad. Door alle aandacht die er aan wordt besteed, waaronder de recente herdenkingen zijn we er nog vol mee bezig. Je ziet de uiterlijke kenmerken, meer beveiliging, militairen. Je merkt het ook als je met de Thalys naar Nederland gaat, dan moet je door zo'n controlepoortje. Gelukkig gaat het gewone leven gewoon door.

Welke impact hadden de aanslagen op u en uw medewerkers?
We hebben het allemaal op de zelfde manier ervaren. In beginsel zijn we tenslotte allemaal Parijzenaars. Ook al werken we allemaal op de Nederlandse ambassade. Wat er is gebeurd spreekt je ook aan, het doet ook iets met je als inwoner van Parijs, als Parijzenaar.
Na de gebeurtenissen zijn we met alle mensen van de Ambassade bij elkaar gekomen, om er met elkaar over te kunnen spreken.

Het interview waar H.M. Prinses Beatrix (foto) lijkt mee te luisteren

We waren er ook direct bij betrokken omdat er in november een aantal Nederlandse gewonden waren, waar we vanuit onze consulaire opdracht of werk veel aan gedaan hebben  en dat impliceert ook werk voor mensen hier aan de ambassade. Verder is het ook normaal in zo'n gemeenschap dat je iedereen op de hoogte houdt van wat je doet. Zodat mensen weten wat er speelt en wij voor ons zelf nagaan of we de boel goed op orde hebben als er wat gebeurt. Gelukkig was dat het geval omdat we na Charlie Hebdo in januari al zo'n zelfde exercitie hadden gedaan. Iedere keer als zoiets gebeurt loop je voor de goede orde alle afspraken en maatregelen nog eens langs en controleer je of het allemaal nog steeds klopt, en dat is eigenlijk wat we gedaan hebben.

U bent ook nog bij de Nederlandse gewonden geweest?
Ja, inderdaad, maar het belangrijkste wat we hebben kunnen doen, was dat we naaste familieleden hebben opgevangen en direct voor huisvesting hebben gezorgd. Later ben ik met een van de gewonden, die was toen weer mobiel, en zijn ouders naar de herdenking geweest op Invalides (vrijdag 27 november 2015).

De herdenkingen, onder andere op de place de la République, hebben wereldwijd een enorme indruk achter gelaten. Nederlanders zijn terughoudend om een bezoek te brengen aan Parijs. Welke boodschap zou u aan die Nederlanders willen overbrengen?
Ja,  ik zou gewoon zeggen doe wat je doen moet, en alles wat er gebeurd is mag wat mij betreft geen reden zijn om Frankrijk of Parijs te mijden. Daarmee bewijs je niet alleen Frankrijk een slechte dienst maar ook de Fransen zelf. Bovendien bewijs je ook een dienst aan de mensen die dit hebben veroorzaakt en dat is het laatste wat je zou moeten willen. Gewoon blijven komen zou ik willen zeggen!
Het is een feit dat de hotelreserveringen zijn teruggelopen. Dat is een normale reactie en hoort er schijnbaar bij. Maar gelukkig, de les leert ons dat na verloop van tijd het toerisme weer op zijn oude niveau zal terugkomen. Dat is de veerkracht van deze mooie stad. Dit is natuurlijk gebeurd in Frankrijk, maar laten we de aanslagen in Madrid (2004) niet vergeten, en die London (2005). Het is helaas verschrikkelijk maar het eerste wat je moet doen is doorgaan met wat je doet en je vooral niet laten beïnvloeden.

Hommage aan de slachtoffers van Charlie Hebdo een jaar na de aanslag in de rue Nicolas Appert 10 

Even terug naar de periode dat u net ambassadeur bent. (juni 2012) U heeft toen het Instituut Néerlandais helaas moeten sluiten. Nu is daarvoor het Atelier Néerlandais voor teruggekomen. We zijn nu drie jaar verder, hoe kijkt u terug op dat initiatief?
Ik moet zeggen, en ik ben natuurlijk niet objectief en dat maakt het lastig. (voegt hij er lachend aan toe) Maar als ik probeer er zoveel mogelijk afstand van te nemen dan denk ik dat het allemaal heel goed gelopen is in meerdere opzichten. Het opheffen van het instituut, was niet alleen een kwestie van Buitenlandse Zaken, maar we zaten in het pand samen met de Stichting Custodia. We hebben dat gelukkig samen goed kunnen oplossen. Zowel door ons als door de Stichting Custodia, en wat ik heel belangrijk vond dat voor de mensen die er werkten, we de zaken heel goed hebben kunnen afhandelen, en dat is een belangrijk punt!  En als je tegelijkertijd kijkt naar de inhoud van de zaak, dan hebben we door dit initiatief met het Atelier Néerlandais een heel nieuwe drive kunnen geven aan het Nederlandse cultuurbeleid. We hebben nog steeds fysiek een deel in gebruik van het oude instituut, de 3e etage hebben we gehuurd.

Onze ambassadeur in Frankrijk Z.E. Mr. Ed Kronenburg

Sinds dat we het Atelier hebben geopend, dat is inmiddels alweer een jaar geleden, maar formeel in september vorig jaar, hebben we daar al een heleboel activiteiten kunnen organiseren. We hebben er modeshows gehad, diverse seminars en master classes. Het is een broedplaats voor Nederlandse creatieven die de Franse markt willen betreden. We vinden het heel belangrijk om vooral jonge mensen te trekken. We hebben heel veel activiteiten die zich op het kruispunt bevinden van economie, mode, cultuur en design. Je ziet ook dat de belangstelling enorm groeiende is voor het Atelier. Je merkt dat veel jonge mensen gebruik maken van het Atelier, om van daaruit Parijs te verkennen als werkplek. Ze kunnen er mensen ontvangen, ze kunnen er mee aan de slag en... we hebben nog altijd, weliswaar geprivatiseerd; Nederlandse taallessen. Vroeger was taalonderwijs  een deel van het instituut, dat is er uit gehaald  en zelfstandig doorgegaan, maar nog steeds op dezelfde locatie. Het heeft ons ook, en dat was de bedoeling van de gehele opzet, veel meer flexibiliteit gegeven in de manier waarop wij onze cultuur willen uitdragen. Het is dus niet meer plaatsgebonden, dus niet alleen in het Atelier, maar we doen ook heel veel in samenwerking met onze Franse counterparts. Literaire avonden vinden elders plaats in Parijs, bij voorbeeld in het 'Maison de la Poésie' en we doen dingen samen met het 'Maison de l'Europe' maar ook meer activiteiten buiten Parijs. Het geeft ons meer armslag, meer zichtbaarheid, meer flexibiliteit in de programmering en het is niet ten koste gegaan van de zichtbaarheid van Nederland. In tegendeel, ik denk dat we juist meer hebben kunnen doen doordat we nu minder statisch zijn. Dit jaar bijvoorbeeld hebben we weer een goede programmering. We willen onder andere deel gaan uitmaken van de 'Salon du Livre de Paris' (17-20 maart 2016),

Ik begrijp heel goed de sentimenten die er waren en zeker nog zullen zijn bij sommige mensen die betrokken waren bij het vroegere instituut, maar ik denk dat dit een prima alternatief is. Waarbij, en dat is niet onbelangrijk, we met minder middelen nu meer kunnen doen.

De prachtige residentie aan de rue de Grenelle 85 in het voormalige Hôtel d'Avaray

Wat is de afweging om activiteiten in het atelier te organiseren of bij u in de residentie?
Het is niet alleen die afweging maar elders in Parijs kan natuurlijk ook. Het hangt van de soort  activiteit af. Als het over een aantal dagen wordt uitgestreken dan kun je dat beter in het Atelier Néerlandais doen. Is het iets wat maar een dagdeel in beslag neemt dan kan dat bij mij ook thuis. Of is het iets wat zich tussen zes en acht speelt en we hebben al iets in het atelier of de residentie dan wijken we uit naar het 'Maison de la Poésie'. Je kijkt gewoon naar de planning al naar gelang waar het zich het beste kan afspelen. Inhoudelijk is het atelier Néerlandais eigenlijk dè plek voor de Nederlandse creatieve industrie gelinkt aan een creatief beroep. Bijvoorbeeld een jonge kunstenaar of een modeontwerper die  zijn markt wil testen, dan ligt het eerder voor de hand dat dit op het atelier gebeurt dan op de residentie.

in januari 2015 was u te gast bij Eva Jinek en u gaf aan zich thuis te voelen in Parijs, Wat betekent dat?
Dat is precies wat het is. Als je weggaat en je komt terug dan voelt het als thuiskomen.

Is Parijs uw tweede stad?
Lachend; ik heb eigenlijk geen eerste stad. Ik voel mij thuis in Frankrijk maar uiteraard ook in Nederland. Ik voel mij een echte Europeaan en bovendien voel ik mij overal snel thuis moet ik eerlijk zeggen. Maar ik vind Parijs heerlijk en Frankrijk überhaupt. Ik heb natuurlijk vaak in Frankrijk gewoond, ik heb de eerste paar jaar van de lagere school in Frankrijk gedaan. Het land is mij vertrouwd  en ik voel mij er zeker thuis.

Heb je als ambassadeur een voorkeur om aan te geven waar je gestationeerd wil worden?
Alle collega's hebben wel een voorkeur alleen het is de vraag of die wordt gehonoreerd. (lachend).
U gaf daar op het antwoord maar elke ambassade is een mooie plek om verblijven.
Dat is ook zo! Dat is zeker een punt. Het is overal interessant om dit werk te mogen doen. Natuurlijk kunnen omstandigheden enorm variëren want het maakt natuurlijk wel wat uit of je hier zit of op men 'hardship post' zoals Juba (Hoofdstad van Zuid-Soedan). Maar het werk is overal weer leuk, dat is gewoon zo, en dat probeer ik mijn collega's altijd voor te houden. Maar om uw vraag te beantwoorden; je mag wel een voorkeur opgeven maar je weet nooit of daar rekening mee wordt gehouden.

'Les Berges de Seine'; Nederland houdt van Frankrijk

U bent nu 4 jaar Nederlands Ambassadeur in Frankrijk. Wat waren voor u de hoogtepunten?
We hebben een aantal hoogtepunten gehad. Zoals het bezoek van President Hollande aan Nederland, dat was in januari 2014. Ik vond dat een hoogtepunt als je ziet hoe belangrijk dit is voor de bestendigheid en het uitbreiden van de betrekkingen tussen Frankrijk en Nederland. We zijn natuurlijk allebei lid van de Europese Unie en we hebben van oudsher goede betrekkingen die heel ver teruggaan. Ik heb op 7 januari een schilderij van het Rijksmuseum tijdelijk uitgeleend aan Laurent Fabius voor zijn ministerie op de  Quai d'Orsay. De Nederlandse Leeuw, die symbool staat voor de Frans Nederlandse betrekkingen. De leeuw zal daar blijven gedurende de zes maanden van het Nederlands voorzitterschap van de Europese Unie.
Dit is wel iets waar je continue mee bezig moet zijn, het is niet vanzelfsprekend. Aan onze relatie met Frankrijk zit een aantal elementen. Daar moet je goed in thuis zijn in termen van de taal en de cultuur. Dat geldt natuurlijk over en weer, dus ook voor de Fransen in Nederland. De zichtbaarheid van die betrekkingen is belangrijk. En het was de eerste keer sinds het jaar 2000, dus er zat alweer een hele periode tussen, dat een Franse president weer voet op Nederlandse bodem zette. Dat was op zich een hoogtepunt omdat je merkte dat daarna weer heel veel dingen op gang zijn gekomen of zijn uitgebreid. Dat geldt voor onze economische betrekkingen, die zijn goed maar er zijn nog genoeg dingen die we willen intensiveren. Cultureel doen we al een aantal zaken. Politiek binnen de Europese Unie, dat is natuurlijk afhankelijk van welke regeringen er zitten, kijken of onze agenda's redelijk parallel lopen en op welke punten we elkaar kunnen versterken, dat is belangrijk.

Minister President Mark Rutte op de fiets tijdens zijn bezoek aan Parijs

Omgekeerd hebben we hier het bezoek gehad van onze Minister President Mark Rutte (juni 2015) en veel andere Nederlandse ministers. Het gaat, zoals altijd, om het hebben van persoonlijke contacten.
Verder hebben we vorig jaar de start van 'De Tour' gehad in Utrecht wat een enorm leuk evenement was, omdat wij daar hier weer andere activiteiten aan hebben kunnen verbinden.
We hebben het Frans-Nederlands economische jaar kunnen starten. We hebben business round tables gehad tussen  belangrijke Franse- en Nederlandse bedrijven  die al dan niet in joint ventures met elkaar samenwerken, zoals bijvoorbeeld KLM Air France en andere bedrijven die onderling met elkaar veel contacten hebben. Dat waren mooie momenten.

En een absoluut hoogtepunt; We krijgen binnenkort, begin maart, een staatsbezoek van onze Koning en Koningin. Dit op uitnodiging van President Hollande.

Wat zijn uw favoriete plekken in Parijs waar u uw spaarzame vrije tijd doorbrengt?
Ja spaarzaam, natuurlijk een drukke baan maar er zitten best wel momenten in waarin ik andere dingen kan doen. Maar als ik een literaire avond heb dan kun je natuurlijk beweren dat dit ook werk is, maar dat vind ik wel héél leuk om te doen.
Ik ben een vaste bezoeker van het veilinghuis Drouot (9e arrondissement), daar mag ik graag komen en is altijd wel leuk. Kijken wat daar gebeurt, leuke mooie antiekveilingen of überhaupt veilingen, niet alleen antiek.
Verder loop ik veel en hol wel eens een stukje langs de Seine en ik fiets wel eens wat.
Op de Velib?
Inderdaad op de Velib, maar ik heb zelf ook nog een fiets. Met de Velib is het wat moeilijker klimmen.

De insider tip van onze Ambassadeur; woon eens een veiling bij, bij het Parijse veilinghuis Drouot

4 jaar in Parijs dan heeft u vast en zeker wel insidertips voor de lezers van mijn blog? U zei zelf al het veilinghuis Drouot?
Ja, dat is een leuke tip. Niet persé om iets te kopen maar om er alleen te kijken. Het hangt natuurlijk van de veiling af, maar dagelijks zijn er zo'n vijf à zes verschillende veilingen met van alles en nog wat. Er zitten soms heel aardige Nederlandse dingetjes tussen maar ook boeken of schilderijtjes.
Een andere tip; kijk ook eens buiten het centrum, alleen al als je langs de Eiffeltoren loopt,  langs de Seine en het Parc André Citroën, richting Saint Cloud.
De weekenden gebruik ik vaak om te lopen net buiten Parijs In kleine dorpjes rond Parijs hebben ze vaak zomers van die loopjes van een paar kilometer. Dat begint vaak 's morgens vroeg zo rond half tien - van die loopjes van een paar kilometer door de bossen en na afloop is er zelf gemaakte taart met koffie en zo kom je ook nog eens buiten. Het is echt helemaal om Parijs heen, zo op een half uurtje ongeveer. Dat kan bij Versailles zijn of richting Rambouillet. Ik mag graag buiten zijn. (Note. de ambassadeur is hier een bescheiden mens want hij blijkt een verwoed marathonloper te zijn) Met de fiets ergens heen en met de trein terug als ik geen zin heb om terug te fietsen. (een brede lach)

"Er zitten soms heel aardige Nederlandse dingetjes tussen maar ook boeken of schilderijtjes".  Kijkdagen bij het veilinghuis Drouot

Genieten van de excellente Franse keuken is zeker geen straf, wat is of wat zijn uw favoriete restaurants in Parijs?
Privé uit eten komt niet vaak voor. Door de week komt er vrijwel niets van er is altijd wel iets, met name 's avonds; ontvangsten, recepties, lezingen en meer.

Wat ik in Frankrijk ook heel plezierig vind is dat er heel veel wordt gedaan aan het publieke debat en het is leuk om daar naar toe te gaan. Er komt hier heel veel literatuur uit en ik ga vaak naar signeersessies. Gallimart Librairie doet dat heel vaak. Laatst met 'Réparer les vivants' een roman van Maylis de Kerangal, is overigens in het Nederlands vertaald, en met Gerard Depardieu ook een signeersessie voor zijn nieuwe boek 'Les confessions d'un acteur du siècle'. Ik heb het hier geloof ik liggen (en loopt meteen naar een antieke kussenkast in zijn kantoor) Laatst een beetje alles lopen opbergen.....waar heb ik het boek van Depardieu nou gelaten??
Dus dat soort dingen doe ik ook graag in mijn vrije tijd.

Overhandiging van mijn fotoboek 'Parijs verticaal'

En museumbezoek?
Ook dat komt wel eens voor. Ook niet super vaak gezien mijn drukke agenda. Maar ook bij de musea is het druk. Ik zie vaak, als ik ga lopen, behoorlijk lange rijen wachtenden staan, zelfs al op zondagochtend. Ik heb vaak vernissages en het Musée d'Orsay is een museum waar ik graag kom. De laatste keer was een dubbeltentoonstelling met Vincent van Gogh. Uiteraard het Louvre met onlangs Islamitsche kunst in de Cour Visconti en natuurlijk het schitterende Fondation Louis Vuitton. Plus, we hebben natuurlijk regelmatig kunst op het Atelier Néerlandais. Daar gebeurt ook zoveel.

Is er iets wat u nog wilt melden, wat we vergeten zijn?
Er is natuurlijk het voorzitterschap van de Europese Unie. Dat is iets wat voornamelijk door onze collega's in Den Haag en Brussel dag in dag uit wordt gedaan, maar ook hier in Parijs hebben we een aantal activiteiten georganiseerd.
Zoals?
We organiseren als ambassade bijeenkomsten met alle Franse Ministers bij tourbeurt. We zijn begonnen met Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabious en de staatssecretaris van Europese Zaken in de regering Valls; Harlem Désir. (Een ontbijtsessie die plaatsvond in de Fondation Custodia op 14 januari 2016) Sessies waar we een vraag en antwoord hebben na introductie van de gasten.
We krijgen ook nog de officiële opening van het voorzitterschap in de residentie met omlijsting  van een klassiek ensemble uit Nederland 'Calefax', waarbij we natuurlijk onze Franse counterparts uitnodigen en collega's van andere ambassades. (Deze sessie vond plaats op 15 januari).
Op 14 april nog een grote fietsmanifestatie. Verschillende fietsactiviteiten in Parijs gezamenlijk met Franse partners. We zijn nog aan het kijken wat die verzameling van activiteiten moet worden maar een van de opties waar we naar kijken is een fietstocht door de stad. En dan krijgen we natuurlijk de viering van Koningsdag die we in het teken van ons voorzitterschap gaan zetten.
En heeft u wederom een belangrijke gast op Koningsdag?  

Ongetwijfeld maar ik weet nog niet wie, en eindigt met een raadselachtige lach. We hebben altijd wel een 'eye catcher'!

 Z.E. Mr. Ed Kronenburg en zijn gast tijdens Koningsdag 2014; de Franse oud-president Valéry Giscard d'Estaing


Photo's courtesy of Alex Timmermans, the Embassy of the Kingdom of the Netherlands and Drouot Paris.

dinsdag 26 januari 2016

ALAIN DUCASSE; J'AIME PARIS

Voor mijn bibliotheek vol met boeken van Parijs, inmiddels over de tweehonderd, ben ik altijd op zoek naar een boek waar wetenswaardigheden in staan die ik nog niet ken. De meeste boeken over Parijs schrijven voor 95% allemaal over dezelfde bekende plekken. Ik koop een boek om juist die onbekende 5% te ontdekken. Dan is het heerlijk dat je een boekje tegenkomt waarvan ik 95% niet ken en 5% wel. Een Parijse 'natte droom'.

Het boekje waar ik het over heb bestond al in het Frans maar is nu ook in het Nederlands uitgegeven. Geschreven door Alain Ducasse met de titel J'AIME PARIS, 100 heerlijke adressen. Nou kan het natuurlijk zijn dat de naam Alain Ducasse u niets zegt, dus daarom eerst even een nadere kennismaking.

Genieten van de tips van drie sterren chef Alain Ducasse

Alain Ducasse werd op 13 september 1956 geboren op een boerderij in Castel-Sarrazin. Een klein Frans dorpje in Zuidwest Frankrijk. Hier groeide hij op tussen de eenden, ganzen, champignons, foie gras en vele andere, typisch Franse ingrediënten. Dit stelde hem in staat om op jonge leeftijd zijn smaak en kennis van de Franse keuken tot in perfectie te ontwikkelen. Op 16-jarige leeftijd begon Ducasse zijn loopbaan door te werken met beroemde Franse Chefs als: Michel Guérard, Gaston Lenôtre, Roger Vergé’s en Alain Chapel. In 1984 , hij was toen 28 jaar, behaalde Ducasse zijn eerste twee Michelinsterren als chef van restaurant ‘La Terrasse’ te Juan- Les- Pins.

Tegenwoordig heeft Ducasse, als enige chef ter wereld, drie driesterrenrestaurants en kan hij met zijn wereldwijde imperium van 27 restaurants en 21 Michelinsterren gerust een instituut genoemd worden. De driesterrenzaken zijn Louis XV in het Hotel de Paris in Monte Carlo, het restaurant dat zijn naam draagt in het Plaza Athénée hotel aan de Avenue Montaigne te Parijs en het restaurant dat eveneens zijn naam draagt in het Dorchester hotel in Londen. Hij kookte voor een ontelbaar aantal beroemdheden, schreef talloze kookboeken en zijn culinaire meesterwerken worden bewonderd door zowel hobbykoks als volleerde en bekroonde sterrenchefs. "Als God kon koken, heette hij Alain Ducasse". Zei sterrenchef Ron Blaauw eens over de kok der koks.

In 2014 zorgde Ducasse nog voor de nodige opschudding in de culinaire wereld. Na de heropening van zijn restaurant in het Plaza Athénée, kondigde hij aan het menu drastisch te wijzigen. Met een nieuwe kaart waar vooral biologische en natuurlijke producten op staan en waar vlees voortaan ontbreekt. De prijs bleef wel hetzelfde: € 380, zonder drank.

Vanaf nu hoeft u niet meer zelf op zoektocht door Parijs om de beste adressen te vinden, dat heeft Alain Ducasse al voor u gedaan. In zijn magnifieke boek; J'AIME PARIS geeft hij z'n geheime adressen weg. Nee, ik hoor u denken voor € 380 per menu, dat is niet voor mijn portemonnee weggelegd. In deze gids ontdekt u adressen waar u heerlijk ontbijt, luncht, dineert of snoept voor minder dan € 20 tot meer dan € 250. 100 adressen in de quartiers van  Hôtel de Ville, Quartier Latin, Opéra, Louvre, Champs Élysées, Étoile, Champ de Mars, Invalides, Montparnass, Luxembourg, Bastille, Belleville, République, Buttes-Chaumont, Rochechouart en Montmartre. Fraai vormgegeven en van beeldmateriaal voorzien door topfotograaf Pierre Monetta.
Een aantal geheimen mag ik van de uitgever in mijn blog aan u verklappen. Dus ik beperk mij tot een tiental adressen waar u heerlijk kunt eten in de prijsklasse tussen de € 20 en € 50. Zo bemerkt u ook de voorkeur van Ducasse voor niet alleen de Franse- maar ook voor die van de buitenlandse keuken in Parijs.


We beginnen met Da Rosa in het 6e arrondissement, in de rue de Seine 62 (métro Mabillon). Ruige muren van wit steen. Je wordt haast bedwelmd door de geuren van de Spaanse hammen die aan het plafond hangen te drogen. Op tafel pata negra en sappige tomaat op warme toast. Met je ogen dicht waan je, je aan de Middellandse zee. Dit is het domein van José da Rosa, geopend vanaf 10.00 uur tot 23.30 uur. Andere etablissementen van hem zijn:
Da Rosa Vendôme, rue Rouget de Lisle 7, 1e arrondissement.
Bar Da Rosa - Sofitel Arc de Triomphe, rue Beaujon 14, 8e arrondissement.

Zelf schrijft Ducasse hierover: Is het een stukje Toscane of is het een stukje Paradijs? Te vinden in de rue Grégoire de tours 40 in het 6e arrondissement (métro Odéon). Gastvrouw Fabiana maakt als u honger heeft gnocchi geheel naturel of ravioli zonder deeg. Eerlijke pure eenvoudige Italiaanse gerechten zoals handgerolde strozzapreti, pasta voor de armen. Dit alles gecombineerd met de heerlijkste wijnen en als dessert moet u haast kiezen voor de klassieke tiramisu. Geopend vanaf 10.30 uur tot middernacht.

Een restaurant met een beschermengel, want toen de wijk werd geteisterd door de bouwdrift van Haussmann bleef Pharamond gespaard van de slopershamer, omdat het lag aan de goede kant van de straat. Tevens overleefde het de herinrichting van de wijk Les Halles na de verhuizing van de hallen naar Rungis. Pharamond is nog steeds een authentiek stukje Normandië in Parijs. De pens à la mode de Caen staat nog steeds op de kaart. De groten der aarde genieten hier van sappige slakken  badend in knoflookboter. Rue de la Grande Truanderie 24 in het 1e arrondissement (métro Étienne Marcel). Elke dag geopend van 12.00 uur tot 14.30 uur en 19.00 uur tot 22.30 uur

Alain Ducasse werd verliefd op de rijke streek van Lyon en zijn iconische chefs waaronder Paul Bocuse en Michel Troisgros. Aux Lyonnais in de rue Saint-Marc 32, 2e arrondissement (métro Richelieu-Drouot), is de tempel van de lyonese keuken. De fritons, tabliers de sapeur, poulardes demi-deuil, quenelles de brochet sauce Nantua, allemaal lyonese specialiteiten worden er in grote hoeveelheden geserveerd. Sinds 1898 maar een missie: Niets veranderen, het erfgoed voortzetten. Lunch van dinsdag tot en met vrijdag van 12.00 uur - 14.00 uur en voor diner dinsdag tot en met zaterdag van 19.30 uur tot 22.00 uur.

Ooit een voormalige drukkerij in een van de levendigste overdekte passages van Parijs; Stern in de Passage des Panomaras in het 2e arrondissement (métro Bonne Nouvelle). Gelukkig heeft Phillippe Starck het monumentale interieur ongemoeid gelaten. Nu is het het restaurant van Massimiliano Alajmo afkomstig uit het Italiaanse Padua. Genieten van saffraan risotto met zoethout of taglioni met dille. Als afsluiting een ristretto en je voelt je goed. Geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 08.30 uur - 24.00 uur. De keuken is geopend voor lunch van 12.30 uur - 14.30 uur en voor diner van 19.30 uur - 22.30 uur.

In 2014 schreef ik al over een nieuwe trend in de Parijse keueken. Alexandre Cammas, de oprichter ven de hippe en trendy restaurantgids Le Fooding bedacht de term 'fooding', wat een samentrekking is van food (eten) en feeling (sfeer). Deze restaurantgids bestaat sinds 2008 en is het 'coole' broertje van de Michelingids. De tegenbeweging heeft ook een naam gekregen: Bistronomie, een samentrekking van bistro en gastronomie. Een van dè trendsettende restaurants is Frenchie, gevestigd in het 2e arrondissement in de rue du Nil 5-6 (metro Sentier). Hij heeft gewerkt in New York, London en nu runt hij in Parijs zijn eigen restaurant. Grégory Marchand noemt het al volgt. "Omdat ik alleen achter het fornuis sta moet ik mij richten op de essentie, op de smaak! Daarna komt de afdeling 'Franse slag', voor het opmaken van de borden. Ik ben meer van de 'Engelse slag', georganiseerde chaos maar altijd met harmonie. De Parijzenaars staan er voor in de rij. Open van maandag tot en met vrijdag voor reserveringen vanaf 18.30 uur

Hoe zorg je er nu voor dat je klanten naar een oersaaie straat komen, met de grote kans dat ze jouw bijna onopvallende restaurant met een gevelbreedte van amper vier meter gewoon voorbij lopen? Het antwoord is simpel door als Francaise één van 's werelds beste pizza's te bakken. de rue Leopold Bellan 26 bevindt zich het restaurant van Gino en Arlette. Hooguit twintig tafeltjes van vijftig bij vijftig centimeter, goed voor krap veertig personen. Buiten altijd een rij van wachtenden en binnen snelle obers met trots bemeten op hun t-shirts: "Vice-Champion du Monde de la Pizza en Italie".  Arlette eindigde als tweede in het "Concours de Salsomaggiore" in de Italiaanse provincie Parma met haar pizza l’Arlequino. Een nauwelijks denkbare combinatie van vijgenchutney, foie gras, peer, buffelmozarella, rucola, parmaham en rijk belegd met stukken Parmezaanse kaas. 2e Arrondissement (métro Sentier). openingstijden op maandag, dinsdag en woensdag van 12.00 uur tot 23.00 uur, donderdag van 12.00 uur tot 23.30 uur en vrijdag en zaterdag van 12.00 uur tot middernacht en zondag van 12.30 uur tot 23.00 uur.

Voor een chef die het vlees bant van de menukaart van zijn driesterren restaurant in Parijs verwijst Alain Ducasse in zijn gids naar de bijzondere vlees van Christian Vallette. Het vlees komt van zijn 320 koeien in de Franse provincie Aubrac en noemt het zelf; "van hooivork naar vork". Broodjes gemaakt van tarwe en lijnzaad met daarop een sappige hamburger, gemengd met huisgemaakte mayonaise. Daar zijn zelfs geen frieten bij nodig. Voor u kookt Chef-kok Laurent Durot. Gelegen aan de rue Marbeuf 37 in de Gouden Driehoek van het 8e arrondissement (métro Franklin D. Roosevelt). alle dagen geopend tot 24.00 uur.

Toch weer een Italiaans restaurant. Bistro Italian Le Cherche Midi aan de gelijknamige straat op nummer 22 in het 6e arrondissement (métro Sevres-Babylone) Geen pizza op de kaart en ook geen vreemde producten, alleen ambachtelijk en simpel bewerkte producten. Antipasti van het huis, vis van de dag en verse carpaccio. Dat weer gecombineerd met een uitmuntende olijfolie en de lekkerste buffel mozzarella. De sfeer is hartelijk in de kleine eetzaal. En als de zon maar even schijnt zit het terras bomvol. Alle dagen geopend voor lunch van 12.00 uur tot 15.00 uur en diner van 19.30 uur tot 23.15 uur.

Michelangelo
Verborgen tussen de steile trappen van de rue Drevet en de rue Chappe in Montmartre ligt het mini-restaurant verborgen van Michelangelo Riina. Elke ochtend wanneer er nog geen toerist te vinden is op de steile helling in de buurt van de Sacré Cœur gaat deze Siciliaan naar de markt om zo zijn dagmenu samen te stellen. Elke avond kookt hij in zijn eentje voor een vijftiental gasten en ontvlamt de Siciliaanse keuken in een explosie van smaken en kleuren. Rue André Barsacq 3, 18e arrondissement (métro Abesses). Het restaurant heeft niet eens een eigen website dus daarom maar even het telefoonnummer 0033 1 42 23 10 77

En dan te bedenken dat dit nog maar 10 adresjes zijn van de 100 in deze gids. Zelf zegt hij er over: "Als kok wil je graag je gasten gelukkig maken. Alles is van belang: van het bord tot wat er omheen is – van de glimlach van je gast tot het decor en de tafel. Het gaat erom de juiste harmonie te vinden zodat het diner voor altijd in het geheugen van je tafelgenoten gegrift staat. De keuken is één van de mooiste kunstuitingen van 'Vivre à la Française'. Deze traditie moet in stand worden gehouden. Aan de ene kant moet de kwaliteit van de gerechten behouden worden, aan de andere kant moet je niet bang zijn om te vernieuwen".

Bon appetit !

Alain Ducasse: J'AIME PARIS
Nederlandstalige uitgave Fontaine Uitgevers B.V. Hilversum
ISBN 978 90 5956 623 1

Prijs € 15,95 verkrijgbaar bij de goede boekhandel

vrijdag 15 januari 2016

THÉÂTRE BATACLAN

Het 11e arrondissement is een heel boeiend arrondissement, met namen die klinken als een klok: République, Bastille, Nation, allemaal bekend als mijlpalen uit de Parijse geschiedenis. Maar het is ook een boeiende buurt. Sommige delen zijn heel volks, andere delen weer heel trendy, kosmopolitisch, bruisend van het moderne leven. Deze wijk wordt ook wel het hippe oosten genoemd. Nog maar 30 jaar geleden was dit nog een echte arbeiderswijk en krioelde het van de bordelen. Vandaag de dag is het 11e vooral een levendig deel van de stad, geheel gewijd aan een Bourgondische levensstijl met vele terrassen, trendy kroegen, nachtclubs en restaurants. Jonge modeontwerpers, Bohemiens en andere eigenzinnige kunstenaars hebben zich hier gevestigd en vertonen hun werk in de vele kunstgaleries. In de rue de Charonne, rue de Lappe, rue Duval, rue Keller, overal rijzen galerieën als paddenstoelen uit de grond. 's Nachts is dit het rijk van de nachtvlinders, te vinden in de trendy latino dancings en andere hippe kroegen van de rue Faubourg-Saint-Antoine, de rue de Lappe of de rue Oberkampf

Théâtre Bataclan woensdag 13 januari 2016

Het 11e is ook de thuisplaats van het Bataclan Theater, eens een mytische concertzaal en op vrijdag 13 november 2015 het doelwit van een terroristische aanslag, terwijl er een concert plaatsvond van de Palm Desert Scene band Eagles of Death Metal. Om 21.40 uur stopt een zwarte Volkswagen Polo voor de deur van het theater. De groep is al 45 minuten aan het spelen en de zaal is met 1.500 man afgeladen vol. Ondanks de naam speelt de groep geen metal maar blues rock. Het publiek is divers, van jong tot oud, er zijn ouders met hun tienerkinderen. "De sfeer was uiterst gemoedelijk, de zanger maakte grapjes en er werd gedanst", aldus een ooggetuige.


Drie zwaar bewapende terroristen, onder wie de Fransman Omar Ismail Mostefai, dringen de concertzaal binnen. Met automatische vuurwapens wordt vanaf het balkon geschoten op de bezoekers. Verschillende malen herlaadden ze hun wapens ondertussen roepend "Allahoe akbar". Minder dan drie uren later hebben zij 90 mensen gedood en 99 anderen zwaar gewond.

Het prachtige interieur van de Bataclan. Bij concerten werden de stoelen in de benedenzaal verwijderd - Photo courtesy of théâtre Bataclan

Ondanks mijn Parijskennis had ik zelf nog nooit van dit theater gehoord tot die fatale vrijdag 13 november. Maar dit prachtige theater bestaat al sinds 1864 en is ontworpen door de Franse architect Charles Duval. Het kreeg toen de naam 'Le Grand Café Chinois-Théâtre Bataclan'. De naam verwijst naar de gelijknamige operette van Jacques Offenbach.
Op 3 februari 1865 ging het etablissement open als café chantant in Chinese stijl, met een café en theater op de eerste verdieping en een balzaal op de bovenste verdieping. Tijdens de Frans-Duitse Oorlog van 1870 deden enkele zalen dienst als ziekenboeg.

Het  Théâtre Bataclan werd vooral bekend door vaudevilles die er werden gegeven en als music hall. Vaudeville is een theatervorm die lijkt op wat we in Nederland en België verstaan onder variété. De Franse zanger-acteur Maurice Chevalier behaalde hier zijn eerste theatersuccessen. In 1926 wordt het theater omgebouwd en doet tot 1969 gedeeltelijk dienst als bioscoop. In 1933 nog eens geteisterd door brand.


De kus van Doisneau op de hoek van de Bataclan. Parijs was die vrijdag de 13e even niet de stad der liefde

In 1950 wordt het gebouw deels gesloopt in verband met nieuwe bouwvoorschriften. In 2006 volgt een restauratie van de kleurige voorgevel en het pand wordt teruggebracht in de oorspronkelijke staat met uitzondering van het pagodedak dat het theater vroeger het Chinese uiterlijk gaf. Het pagodedak bestaat niet meer.
In 1976 komt de Bataclan in handen van monsieur Elie Touitou en hij benoemt zijn zoon Joël Laloux tot artistiek directeur, die als opdracht krijgt een nieuwe programmering te ontwikkelen. De Bataclan trekt grootse namen in de muziek waaronder Alain Bashung, Lou Reed, Téléphone, NTM, Prince en David en Cathy Guetta.

Sinds 2004 wordt Le Bataclan geleid door Jules Frutos et Olivier Poubelle die er voor zorg dragen dat het theater een van de mekka's wordt van de Parijse pop-scene. Het herbergt de grootste namen van de muziekindustrie en comedy en is een eclectische plaats voor shows, theater, discotheek en vooral popconcerten. Beroemde artiesten als Snoop Dogg, Eels, Oasis, The Kills, Stromae, Robbie Williams, AMI, of Damien Saez kiezen deze unieke plaats voor hun optredens en voeden zo elke dag de geschiedenis en de magie van de Bataclan. Het eindigt allemaal op vrijdag 13 november 2015.

Aan de overzijde van het theater blijven de steunbetuigingen groeien

We kennen allemaal de beelden van Daniel Psenny, Journalist van Le Monde, die nog steeds op ons netvlies staan gebrand. Bezoekers van theater Bataclan die het gebouw ontvluchten, waaronder een zwangere vrouw die uit het raam bungelt en zich vastklampt aan een vensterbank. De Française wist gelukkig ongedeerd te blijven dankzij een onbekende man die haar omhoog hielp.

Beelden die op ons netvlies staan gebrand, een zwangere vrouw die uit het raam bungelt en zich vastklampt aan een vensterbank.

Op de website van het theater lijkt de trieste waarheid nog niet te zijn doorgedrongen. Trots wordt aangekondigd dat The Doors zullen optreden op 16 januari om 20.00 uur en op 22 januari The Ten Years After. Op latere data Jeremih, Arnaud Ducret.....reserveren is een must. Inmiddels zijn alle bloemen, kaarsen en memorablia decent verwijderd door de gemeente Parijs aan de voorzijde van het terras. Maar aan de overkant van de boulevard Voltaire leggen de Parijzenaars nog dagelijks bloemen, branden er honderden kaarsjes en zijn foto's, tekeningen, brieven en steunbetuigingen het bewijs dat Parijs nog steeds rouwt om al die onschuldige jonge mensen. "Tues parce qu'ila amaient la vie" - vermoord omdat zij hielden van het leven.

Aan de overkant van de boulevard Voltaire leggen de Parijzenaars nog dagelijks bloemen

Inmiddels heeft Jesse Hughes, de leadzanger van Eagles of Death Metal aangekondigd als eerste band weer opnieuw op het podium van de Parijse concertzaal Bataclan te willen gaan optreden. 

Opdat wij nooit zullen vergeten'. Gedenkplaat onthuld door de Franse president François Hollande en de burgemeester van Parijs, Anne Hidalgo, op zaterdag 10 januari op de place 'de la République.

woensdag 6 januari 2016

PARC MONCEAU

Een van de meest aantrekkelijke kanten van Parijs is al het groen in de stad. Dit in tegenstelling tot het feit dat Parijs de dichtstbevolkte stad van Europa is. Per km² wonen er 21.504 inwoners. De Franse hoofdstad heeft twee grote bosgebieden; het Bois de Boulogne (852 ha) en Bois de Vincennes (995 ha). Totaal groeien er 478.000 bomen in 120 soorten in 400 parken en tuinen. In deze blog neem ik u mee naar een van mijn favoriete parken; het Parc Monceau. Een heerlijk park om in te wandelen, een boek te lezen of om heerlijk in te dommelen op een bankje in de middagzon. Een park met een prachtige geschiedenis.

Carpe diem

In de 9e eeuw was Monceau nog een klein gehucht. hier exploiteerden monniken de wijngaard van Mousseux wat uiteindelijk verbasterde tot Monceau. Jeanne d'Arc was hier in 1429 met haar troepen gelegerd vooraleer zij Parijs ging bevrijden van de Engelsen. Een strijd waar in zij ook gewond raakte door een pijl van een kruisboog.
Eeuwenlang was Monceau een klein dorp tussen bouwland en een 'beschermd' natuurreservaat aan de rand van het grote Parijs. Eind 18e eeuw werd er zoveel gesmokkeld dat rond Parijs een hoge omwalling, de 'Enceinte des Fermiers', werd gebouwd. Voorzien van tolhuisjes die leken op Grieks-Romeinse paviljoenen. Dit allemaal zeer tegen de zin van Lodewijk Filips II, de Hertog van Chartres, die vond dat het zijn uitzicht belemmerde vanuit zijn grondgebied door hem aangekocht in 1769. Hij liet de muur weer vervangen door een gracht. Het bestaande tolhuisje werd voorzien van een verdieping zodat hij fraai zicht had op het noorden van Parijs en natuurlijk zijn fraaie tuin. Het tolhuisje bestaat nog steeds en is te vinden aan de ingang aan de boulevard de Courcelles. La 'Rotonde' ook wel het Pavillon de Chartres genoemd. In 1785 besloeg Monceau dat toen de 'Folies de Chartres werd genoemd zo'n twintig hectare. Het was een sprookjesachtig oord vol met exotische bouwsels waaronder een Chinese kiosk, een marmeren tempel, een obelisk, een Egyptische piramide en zelfs een Hollandse windmolen, ongekend in die tijd. Het moest de bezoeker het gevoel geven op reis te zijn in een 'land van illusies. Veel is verloren gegaan tijdens de Franse Revolutie (1789 - 1799) die ook de kop koste van Lodewijk Filips II.

Aarden en mediteren

Niet lang daarna, aan het begin van de 19e eeuw, kochten speculanten, waaronder de bankier Péreire en enkele van zijn kompanen er gronden en legde er straten aan vol met landhuizen voor de Bourgeoisie van Parijs. Een van die puissant rijken die een klein paleis bouwde was de chocoladefabrikant Menier. Hij bouwde zijn huis op de hoek van de avenue van Dyck dat zo groot was, dat het eten vanuit de keuken moest worden aangevoerd met een mini-spoorbaan naar de eetkamer. Monsieur Menier had ook nog een buitenhuisje; het kasteel van Chenonceaux.

Het buitenhuis van Monsieur Menier, Château Chenonceau

Het huidige Parc Monceau stamt in feite uit 1867 en is sinds het Tweede Keizerrijk nauwelijks veranderd. Het ontwerp danken wij aan de anglomanie van Napoleon die vlak daarvoor het Hyde Park in London had bewonderd. Helaas werd het grondgebied tijdens de stedenbouwkundige ingrepen van Haussmann flink verkleind en door Alphand heringericht in de Engelse stijl, maar de weinige resterende architecturale elementen werden behouden. De geest van het Tweede Keizerrijk waart er nog altijd rond. Met zijn meer dan honderdjarige bomen, waterpartijen, zuilengalerijen en beelden die als het ware verstoppertje lijken te spelen. Omgeven door een krans van herenhuizen. Achter deze gevels moeten doortrapte speculanten hebben gewoond die pronkten met hun recent en op niet altijd even fraaie wijze verworven fortuin, maar ook de huizen voor keizerlijke liefjes, bankieren en groot industriëlen. Tussen 1876 en 1878 schilderde de Franse impressionist Claude Monet hier drie schilderijen, waarbij het contrast tussen zijn eigen financiële situatie en die van de welgestelde wandelaars groot moet zijn geweest. Namelijk, om aan zijn schuldeisers te ontvluchten was Monet vanuit het net buiten Parijs gelegen Argenteuil, gevlucht naar de Franse hoofdstad. Twee schilderijen bevinden zich in privébezit en een schilderij hangt in het Metropolitan Museum of Art in New York. In 2009 werd een van die schilderijen bij Christie's in Londen geveild voor ruim zes miljoen pond. Hij zou zich omdraaien in zijn graf.

De achterzijde van het Musée Nissim-de-Camondo grenst aan het Parc Monceau

De twee mooiste ingangen zijn die aan de avenue van Dyck en de boulevard de la Courcelles bij het Pavillon de Chartres dat werd gebouwd door de architect Ledoux. Volgens een legende zijn de Korinthische zuilen afkomstig van een kapel die in opdracht van Catharina de Medici werd gebouwd naast de basiliek van Saint-Denis. Ten tijde van de Derde Republiek werd het park nog rijkelijk voorzien van standbeelden van onder meer Charles Gounod, Guy de Maupassant en Frédéric Chopin. Met zijn kleurrijke bloembedden, oeroude bomen, paden en beelden is het Parc Monceau de plantaardige belichaming van de wereld van Marcel Proust. Hier speelde hij als kind met zijn hoepel, studeerde later aan het Condorcet-lyceum en woonde jarenlang aan de boulevard Haussmann 102, waar hij een groot deel van zijn oeuvre schreef.

De ovale vijver van naumachieën

In het noordoosten de ovale vijver van naumachieën, die doet denken aan de oude visvijvers gevuld met rozenwater waar, in de tijd van Julius Caesar, tot vermaak oude zeeslagen werden nagespeeld. Nu dient zij als inspiratie voor studenten die al generaties lang komen genieten, al dan niet met een boek in de hand, van de rust en de stemmige sfeer onder het gebladerte. Kuierend door het park kun je ongestoord het chique Parijse leven gadeslaan. Gedisciplineerde kinderen in uniform van de omliggende privéscholen, verliefden op bankjes of op het gras, trendy joggers, kindermeisjes met hun pupillen en waardige oude heertjes verscholen achter hun krant.

Het park komt het best tot zijn recht in de lente, zomer en herfst. Dit zijn de seizoenen waarin de Parijzenaar graag flaneert en het park zijn deftigheid weerspiegelt in de gevels van de omliggende stadspaleizen, omringd door de indrukwekkende hekken en toegangspoorten, ontworpen door Gabriel Davioud,  afgewerkt met fonkelend bladgoud.

Gedisciplineerde kinderen in uniform van de omliggende privéscholen

In de omgeving een aantal riante stadspaleizen die u ook kunt bezoeken zoals het Musée Jacquemart-André. Bankier en kunstverzamelaar. Musée Nissim-de-Camondo telgen uit een rijke adelijke familie. Musée Cernushi de prachtige woning van een Milanese bankier. Last but not least de Byzantijns Russische kathedraal van Alexandre-Nevsky (1860), gewijd aan een van de bekendste beschermheiligen van Rusland.

Astronomisch gezien begint de lente als de dag en de nacht even lang zijn. Dit jaar is dat op zondag 20 maart om 05.30 uur. Dus u heeft nog even de tijd om plannen te maken.

Beelden die verstoppertje lijken te spelen met de weelderige natuur


Parc Monceau, Boulevard de Courcelles 35, 8e arrondissement, métro Monceau, dagelijks geopend van 07u - 20u

Musée Jacquemart-André, Boulevard Haussmann 158, 8e arrondissement, métro Saint-Philippe-du-Roule, Miromesnil, Saint-Augustin, dagelijks geopend van 10u tot 18u

Musée Nissim-de-Camondo, rue de Monceau 63, 8e arrondissement, métro Villiers, Monceau, geopend van dinsdag tot en met zondag van 11u tot 18 u op donderdag tot 21,30u, op maandag gesloten.

Musée Cernushi, Avenue Velasquez 7, 8e arrondissement, métro Villiers, Monceau, geopend van dinsdag tot en met zondag van 11u tot 18 u op donderdag tot 21,30u, op maandag gesloten. Gratis entree

Cathedrale Saint-Alexandre-Nevsky, rue Daru 12, 8e arrondissement, geopend op dinsdag, vrijdag en zondag van 15u - 17u, niet geopend tijdens kerkdiensten