Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

dinsdag 28 oktober 2014

PARIJS, WERELDHOOFDSTAD VAN DE KUNST - PARIS, CAPITALE MONDIALE DE L’ART !

Parijs rust net uit van een van de grootste kunsthappeningen van de wereld, de FIAC 2014, om zich vervolgens weer op te maken voor Paris Photo en Fotofever. Parijs is heerlijk in deze tijd van het jaar. Kleurrijk niet alleen vanwege haar herfsttooi maar juist omdat er deze maanden zo ontzettend veel te doen en te zien is. Laten we maar meteen met de deur in huis vallen met de opening voor het publiek (27 oktober) van de Fondation Louis Vuitton.

"We wilden Parijs een uitzonderlijke plek voor kunst en cultuur geven, die durf en emotie uitstraalt en om die uitdaging aan te gaan hebben wij het ontwerp toevertrouwd aan Frank Gehry, wiens ontwerpen symbool staan voor de 21e eeuw". Dat waren de woorden van Bernard Arnault bij de opening van zijn museum in aanwezigheid van de Franse President François Hollande, de burgemeester van Parijs Anne Hidalgo en de architect Frank Gehry.

Een doorkijkje vanuit het Bois de Boulogne op de creatie van Frank Gehry

Zijn droom was het ontwerpen, in Parijs, van een prachtig schip, dat de culturele roeping van Frankrijk symboliseert. Frank Gehry, inmiddels 82 jaar oud, is een van de grondleggers van het deconstructivisme (chaotische, onvoorziene maar gecontroleerde, perfect ontworpen gebouwen) waaronder ook andere Pritzker Architectuur prijswinnaars, Zaha Hadid en Rem Koolhaas behoren. Twaalf grote grijze sluiers gemaakt van melkglazen panelen omarmen als het ware de kern van het gebouw. 13.500 m² glazen panelen, elk paneel, 3600 stuks in totaal, is uniek en is speciaal op maat gegoten. Door de bijzondere spiegeling van het gebouw lijkt het op te gaan in zijn omgeving. Lucht en groen krijgen zo gedurende ieder dagdeel hun eigen momentum waardoor het gebouw nooit hetzelfde kleurt. Het glazen gebouw is 150 meter lang en 40 meter hoog en gebouwd in de vorm van een wolk. Zelf omschrijft Gehry zijn creatie als een donzige broeikas. Een asymmetrisch gebouw met verwarrende volumes, opgebouwd uit  briljante, concave en convexe enveloppen. Opvallend aan dit zeer complexe ontwerp is het gebruik van geavanceerde 3D computerprogramma's, ontwikkeld door Gehry Technologies met de hulp van Dassault Aviation. Hiervoor heeft Gehry Technologies de 'Award of Excellence BIM (Business Information Model) ontvangen, uitgereikt door het American Institute of Architects.

Het nieuwe museum is voor een groot deel gewijd aan de privécollectie hedendaagse kunst van Arnauld zelf, afgewisseld met tijdelijke tentoonstellingen. Verder is er ruimte voor multidisciplinaire evenementen, het opzetten van vergaderingen , debatten en symposia. Het museum wil zo uiting gaan geven aan haar belangrijkste prioriteit; de uitvoering van een educatieve missie, vooral bij het jonge publiek.

Vijf jaar duurde de restauratie van het 17e euuwse Hôtel Salé - photo courtesy of AFP

Nog maar net bekomen van zijn openingsdaad bij de Fondation Louis Vuitton, op 20 oktober kon François Hollande wederom zijn kunstje lint doorknippen laten zien bij het Musée Picasso (25 oktober). Vijf jaar lang heeft Parijs moeten wachten op de heropening van dit prestigieuze stadspaleis. Dankzij de 50 miljoen euro kostende renovatie van het Hôtel Salé, een historisch paleis uit de 17e eeuw in de Marais, is de expositieruimte verdubbeld. Het koste wel de kop van de directrice van het Picasso-museum, Anne Baldassari die de schuld kreeg van de jarenlange vertraging en de overschrijding van het budget met 20 miljoen euro. De Franse staat moest uiteindelijk het verschil bijpassen en dat was reden genoeg voor de minister van cultuur Aurélie Filipetti om mevrouw Baldassari, tevens een groot Picasso-expert, op staande voet te ontslaan. Maar dat ontslag viel zo slecht bij de voornaamste erfgenaam van Pablo Picasso; Claude Picasso, dat François Hollande vervolgens weer de minister ontsloeg. Maar eind goed al goed, Parijs heeft zijn geliefde Musée Picasso weer terug. Picasso's nalatenschap na zijn dood in 1973, hij was toen 91 jaar, beliep ruim 700 miljoen euro. Dat stelde de erfgenamen voor een luxeprobleem namelijk de betaling van de successierechten. De oplossing was nabij: Sinds 1968 is er namelijk een wet van kracht die de erfgenamen van kunstenaars de mogelijkheid biedt om de erfbelasting te betalen in de vorm van kunstwerken. 5000 kunstwerken en 200.000 documenten kwamen zo in het bezit van de Franse Staat. Picasso's mooiste werken en creaties uit deze zeldzame collectie zijn nu weer in alle glorie te bewonderen in het dubbel zo grote nieuwe museum.

Het Grand Palais al jaren de thuisbasis voor PARIS PHOTO

Over een paar dagen is het al weer november en dan wordt het wederom druk in Parijs en dit keer op het gebied van fotografie. Ik heb het over de twee grootste foto-events  van het jaar, waar Parijs als een magneet werkt op alle topfotografen, would be's, could be's, goedwillende amateurs en collectioneurs. Ik doel op het jaarlijks terugkerende PARIS PHOTO; de vierdaagse portfolio manifestatie met 169 verschillende exposanten van over de gehele wereld in het Grand Palais (13 tot en met 16 november) en de tweede editie van FOTOFEVER Paris in het Carrousel du Louvre (14 t/m 16 november)

Het indrukwekkende interieur van het Grand Palais: Dit jaar zijn er 169 exposanten op Paris Photo

PARIS PHOTO, opgericht in 1996, is inmiddels de meest prestigieuze fotokunstbeurs, gewijd aan historische en hedendaagse fotografie. In de afgelopen 18 jaar is Paris Photo uitgegroeid tot hèt belangrijkste evenement voor verzamelaars van hedendaagse en moderne kunst, fotografie professionals, kunstenaars, maar ook voor een steeds groeiend publiek van kunstliefhebbers. Elke editie is uniek en presenteert de beste selecties van exposanten met diverse collecties gericht op het medium fotografie. Een ongeëvenaarde ervaring op twee historische locaties, die alle verschillende trends in de fotografie samenbrengen. Want voor de derde keer wordt de gehele tentoonstelling overgenomen door de stad Los Angeles, waar de foto's te zien zijn in april 2015, in de befaamde Studio's van Paramount Pictures.


PARIS PHOTO wordt dit jaar georganiseerd rond drie verschillende thema's. De eerste sectie: 'Recent Acquisitions' toont The Museum of Modern Art te New York  een selectie van hun recente aanwinsten in de reeks 'American Photography'. In 'Private Collection' krijgt u een kijkje in de keuze van een bekende fotoverzamelaar. Dit keer is er een selectie gemaakt uit de 'ALKAZI COLLECTION', van een van de belangrijkste verzamelaars in India: Ebrahim Alkazi

Giorgio Armani is wederom een van de hoofdsponsoren, toont al weer de vijfde editie van 'ACQUA #5'; een foto-expositie gewijd aan water. Mede dankzij dit initiatief heeft de Italiaanse modeontwerper het Groene Kruis kunnen voorzien van miljoenen liters schoon drinkwater voor projecten in Ghana en Bolivia. Verder worden er foto's tentoongesteld uit de JPMorgan Chase Art Collection, de BMW Art & Culture Collection en 169 andere internationale galeries inclusief 27 uitgevers. De andere hoofdsponsor, Leica,  presenteert dit keer werk François Fontaine getiteld SILENZIO. Een ode aan de cinema van de veertiger jaren tot nu.


In 2011 debuteerde Parijs met haar eerste FOTOFEVER. Inmiddels is 2014 alweer de derde editie. Fotofever richt zich speciaal op verzamelaars, geïnteresseerd in nieuw en jong talent. Van 14 tot 16 november verandert het Carrousel du Louvre wederom in een tempel van fotografie met 101 internationale en nationale galeries, een verdubbeling ten opzichte van vorig jaar. Bijzonder trots ben ik op het feit dat ik kan vermelden dat twee bijzondere fotografen, die eerder te gast waren in mijn weblog Paris FvdV, hun werk op Fotofever exposeren: Alex Timmermans en Konrad Schmidt.

Allereerst de Nederlandse collodion-fotograaf Alex Timmermans. Het was de Engelse beeldhouwer en fotograaf, Fredrick Scott Archer die het collodion-procedé in 1851 heeft uitgevonden. Collodion werd in die tijd veel gebruikt door chirurgen als vloeibaar verband, mede dankzij haar veerkracht en aanhechting. Archer, gebruikte collodion om een betere hechting te verkrijgen aan zijn glazen platen. Zodra de zouten, zoals kalium jodide, in het mengsel van collodion waren opgelost, werd de kleverige vloeistof gegoten op het glas. Daarna werd de glazen plaat gedompeld in een bad gevuld met zilvernitraat. Zo werd een lichtgevoelige drager van zilverjodide gevormd op het oppervlak van de plaat. Eenmaal lichtgevoelig  werd de plaat blootgesteld aan licht in de camera voordat het collodion begon te drogen. Als de plaat droog werd vòòr ontwikkeling, was deze niet meer lichtgevoelig en derhalve onbruikbaar. Om deze reden alleen al, werd het proces dat door Archer was uitgevonden bekend als "natte plaat" fotografie.

Collodion fotograaf Alex Timmermans op Fotofever Parijs

Alex Timmermans,  is een van de zeer  weinige fotospecialisten in Nederland die zich bezig houden met deze bijzondere vorm van fotografie die 163 jaar geleden letterlijk het daglicht zag. Hij maakt gebruik van exact dezelfde techniek, maar ook fotografeert hij met camera's en lenzen uit diezelfde tijd. In combinatie met zijn bijzondere printtechnieken wordt zijn fotowerk gezien als toonaangevend in de wereld. Over de wereld zijn er niet meer dan 90 fotografen die actief werken volgens het procedé van Archer. Alex exposeerde al eerder op Fotofever in Brussel en Parijs en presenteert dit keer werk uit zijn serie 'Story telling'.

De Duitse fotograaf Konrad Schmidt heb ik voor het eerst ontmoet op de Photokina 2012, waar hij exposeerde voor en bij Leica. Konrad Schmidt woont en werkt in Hamburg. Zijn fotowerk: "Verleiding die zich kenmerkt door modieuze elegantie, een ongekend gevoel voor erotiek, het spelen met licht en vormen".  Zijn modellen zijn min of meer gekleed of naakt, prachtig gefotografeerd in kleur maar steeds vaker in zwart-wit. Serieus, ingetogen, in zichzelf gekeerd, sensueel, uitdagend, maar altijd met een groot gevoel voor stijl" aldus het BFF. Geen wonder dat hij geselecteerd werd als volwaardig lid van het gerenommeerde Duitse BFF: 'Der Berufsverband Freie Fotografen und Filmgestalter', gevestigd in Stuttgart. Konrad is met name gespecialiseerd in mode- reclame- en lingeriefotografie en won vele prestigieuze prijzen, waaronder het BFF 'Jahrbuch Award' 2011, de 'Hasselblad Masters' en de 'Rodenstock Photo Award'. Onder zijn clientèle bekende namen als Adobe Systems, Bacardi, Blonde Magazin, Cosmopolitan, ELLE, Leica, Mercedes, Philips, Samsung en zo kan ik nog een hele tijd doorgaan. Konrad presenteert op Fotofever zijn nieuwe oeuvre: 'Black is the color of my true love's hair'.

Konrad Schmidt: 'Black is the color of my true love's hair'

Last but not least; uw Parijs blogger is mede dankzij uw stemmen terecht gekomen in de finale van de Golden Blog Awards 2014. Paris FvdV mag zich, als enige niet Franse weblog, scharen onder de tien beste Parijse weblogs ter wereld. De uiteindelijke winnaar wordt op 12 november 2014 bekend gemaakt tijdens een groots gala in het Hôtel de Ville van Parijs. In ieder geval wil ik u hartelijk danken voor uw steun en stem.

Fondation Louis Vuitton, Avenue Mahatma Gandhi 8, 16e arrondissement, metro Sablon. Geopend elke dag behalve op dinsdag. Kijk altijd vooraf op de website voor de verschillende openingstijden. Entree € 14 (Voorlopig is vooraf reserveren via internet een absolute must)

Musée Picasso, rue de Thorigny 5, 3e arrondissement, metro; St. Paul, Saint-Sébastien-Froissart en Chemin Vert. Geopend elke dag behalve op maandag. Kijk altijd vooraf op de website voor de verschillende openingstijden. Entree € 11 (Voorlopig is vooraf reserveren via internet een absolute must)

Paris Photo, Grand Palais, Avenue Winston Churchill, 8e arrondissement, metro Champs- Élysées-Clemencau. Geopend van 13 t/m 16 november 2014. Donderdag, vrijdag en zaterdag van 12.30 uur tot 20.00 uur, zondag van 12.30 uur tot 19.00 uur. Entree € 30

Fotofever, Carrousel du Louvre, rue de rivoli 99, 1e arrondissement, metro Palais Royal, Musée du Louvre. Geopend van 14 t/m 16 november 2014. Vrijdag en zaterdag van 10.00 uut tot 20.00 uur, zondag van 10.00 uur tot 19.00 uur. Entree € 15

donderdag 16 oktober 2014

LA VILLETTE; CITÉ DE SANG, CITÉ DE LA MUSIQUE

Hoe kom je van de stad van het bloed naar de stad van muziek? Een wat vreemde vraag maar toch is dat waar mijn blog over gaat.

Cité de Sang
In 1865 besloot Baron Haussmann, in opdracht van Napoleon III, om het stadsdeel La Villette in het 19e arrondissement te moderniseren, door het hergroeperen van de diverse veemarkten en de abattoirs. Op 21 oktober 1867 werden drie gigantische hallen in gebruik genomen: De overdekte veemarkt, het gebouw Jules de Mérindol aan de zuidkant van het Canal de l’Ourcq en de abattoirs aan de noordkant.
De geschiedenis van dit stadsdeel is fascinerend, een haast gesloten stad, met eigen rituelen, gedragscodes en hiërarchie. Ook wel de stad van het bloed genoemd, waar zo rond het jaar 1900, 23.000 schapen en 5.000 runderen per jaar werden geslacht en in stukken gesneden. Aan het begin van de 20e eeuw zijn de slachthuizen hopeloos verouderd. In 1930 wordt nog een verwoede poging gedaan om te moderniseren, maar in 1950 verliest men de strijd met de koelindustrie. Het is rendabeler om het vee ter plaatse, in de fabrieken zelf, te slachten en meteen te verwerken. Tegen beter weten in besluit men om in 1959 de slachthuizen opnieuw te verbouwen onder het mom van nationaal belang. Technische storingen en veel, heel veel, geldtekort doen de abattoirs uiteindelijk de das om.

De abattoirs van Parijs rond 1900 - Photo Robert Doisneau

"Het schandaal van La Villette" siert weldra de voorpagina's van alle kranten. De werkzaamheden worden in 1970 gestopt en de industriële slachthuizen worden in 1974 gesloten. In 1979 wordt een begin gemaakt door het 'Etablissement Public du Parc de la Villette', met de herinrichting van het 55 hectaren grote gebied waar natuur, architectuur, ontspanning en cultuur met elkaar zullen worden verenigd.

Cité de la Musique
In 1982, François Mitterrand was inmiddels een jaar President van Frankrijk, wordt de in Zwitserland geboren Fransman en architect Bernard Tschumi geselecteerd en La Villette wordt zo  onderdeel van de 'Grands Traveaux' François Mitterrand.

Al in 1984 krijgt het aspect cultuur zijn eerste invulling door de inhuldiging van de 'Zenith', mede door toedoen van de toenmalige minister van cultuur Jack Lang. Met een capaciteit van ongeveer 6.300 plaatsen en een oppervlakte van 6.200 m² is het één van de grootste zalen van de stad. Al snel volgt de 'La Grande Halle' (1985), een grote hal van glas en staal die dienst deed als voormalige veemarkt; in 1865 ontworpen door Jules de Mérindol. De renovatie wordt toevertrouwd aan Bernard Reichen en Philippe Robert die de lijn aanhouden van de beroemde hallen van Baltard. Het heeft een oppervlakte van 20.000 m² en wordt geheel gewijd aan culturele evenementen, shows en tentoonstellingen.

La Grande Halle met op de voorgrond de fontaine aux lions

Al snel volgen meerdere beroemde gebouwen, waaronder de Geode in mei 1985, de grootste bioscoop in Frankrijk en het wetenschappelijk museum, 'la Cité des Sciences et de l’Industrie' in 1986. In 1987 wordt uiteindelijk de grootste groenvoorziening van Parijs voor het publiek opgesteld.

Inmiddels wordt er verder gebouwd aan de Cité de la Musique. Een nieuwe tempel van cultuur bestaande uit een Oost- en Westvleugel volgens een ontwerp van Christian de Portzamparc. Het biedt onderdak aan het hoger nationaal conservatorium voor muziek en dans (Conservatoire Nationale Supérieure de Musique et de Dance Paris), Twee concertzalen voor 1000 en 250 muziekliefhebbers, repetitieruimtes, een museum voor muziek en zeer zeldzame klassieke muziekinstrumenten. De collectie, voornamelijk uit de 15e tot 20e eeuw, bevat onder andere de gitaar van Hector Berlioz, de Parijse piano's van Chopin en Liszt en blaasinstrumenten gemaakt door Adolphe Sax. Verder is er een  Media Centre en bibliotheek gehuisvest met meer dan 100.000 documenten èn, het is het thuis van het Ensemble Intercontemporain bestaande uit 31 solisten. Het gebouw opende in 1995.

Cité de la Musique van de architect Christian de Portzamparc met op de achtergrond de Philharmonie de Paris

Slechts 10 jaar later, op 6 maart 2006 kondigen de minister van Cultuur en Communicatie; Renaud Donnedieu de Vabres, de burgemeester van Parijs; Bertrand Delanoë en de directeur van de Cité de la Musique en de Salle Pleyel; Laurent Bayle, tijdens een persconferentie een nieuw prestigieus project aan. De bouw van de grootste klassieke concertzaal van Europa, die plaatst moet bieden aan, 2400 mensen: de 'Philharmonie de Paris'. Een 110 miljoen euro kostend prestige object dat wordt gebouwd in het Parc de la Villette op een open driehoek naast de Cité de la Musique. Ironisch genoeg werd dit nieuws wereldkundig gemaakt bij de opening van de chique en historische Salle Pleyel, in de buurt van de Champs Éysées, die net voor vele miljoenen was gerestaureerd en plaats biedt aan 'slechts' 2.000 mensen.

Artist Impression van de Philharmonie naar een ontwerp van Jean Nouvel

Met de bouw wordt begonnen in 2010, maar door het opleggen van bezuinigingsmaatregelen door de Franse regering van President Hollande in 2011, worden een aantal culturele projecten afgeblazen. Maar het werk aan de Philharmonie was al te ver gevorderd zodat annulering uitgesloten bleek. De bouwwerkzaamheden hebben 18 maanden stil gelegen, en in maart 2012 is men weer begonnen met de bouw van het nieuwe geesteskind van de Franse Architect Jean Nouvel: De thuishaven voor het Concertgebouworkest van de stad Parijs. 45% wordt bekostigd door de staat, 45% door de stad Parijs en de overige 10% komt uit fondsen uit de regio Ile-de-France.

De bouwplaats per oktober 2014

Een concertzaal met 2400 plaatsen, die aangepast kan worden aan grote en kleine gezelschappen en voorzien van een 'Son et Lumiere'. Son et lumiere is een bijzondere toepassing van theatrale verlichting, projectie en geluid om een extra dimensie toe te voegen. Verder 8 repetitieruimten voor meerdere muziekgezelschappen, een café, 2 restaurants, bibliotheek en mediatheek, een conservatorium, en op het dak, toegankelijk voor het publiek, een multimediascherm van 5600 m². Mede dankzij het futuristische ontwerp van Jean Nouvel heeft de nieuwe Franse minister van Cultuur Frédéric Mitterrand, ja de neef van, een subsidie toegezegd van ruim 45% van de bouwkosten. De opening van het gebouw had echter moeten plaatsvinden drie jaar later in 2014.

Artist Impression naar wat de grootste concertzaal van Europa moet worden

Maar de geschiedenis herhaalt zich. De initiële kosten van 110 miljoen euro blijken veel te laag te zijn ingeschat. Acht jaar later blijken de werkelijke kosten meer dan verdrievoudigd te zijn en door alle vertragingen is er nog geen bodem te zien in de schijnbaar bodemloze put.  Op de bouwplaats hangen nog de spandoeken met 'ouverture' - opening in januari 2015. De staat van het zeer imposante geesteskind van Jean Nouvel laat echter een heel andere beeld zien. De miljoenen overschrijding drukt ook nog eens zwaar op de schuldenlast van de stad Parijs, die onder het bewind van de vorige burgemeester; Bertrand Delanoë, is opgelopen van 1,3 miljard euro naar 3,2 miljard. Maar ook de armlastige regering van François Hollande  is niet van plan om de stekker te trekken uit een van de duurste kunstprojecten van de Franse staat dat ironisch genoeg is gelanceerd door zijn rechtse voorganger.

Zicht op de futuristische creatie van Jean Nouvel gezien vanaf de ringweg rond Parijs

Parijs krijgt zijn futuristische nieuwe klassieke concertzaal. De 'Philharmonie de Paris', die met zijn enorme, op Maurits Escher geïnspireerde metalen constructie, belooft om de noordelijke skyline van Parijs te transformeren - is op weg om een van 's werelds duurste concertzalen te worden, ondanks de pogingen van sommige politici om dit te blokkeren vanwege zijn spiraalvormig prijskaartje. Vergeet opening januari 2015 het wordt zeker najaar 2016.

De beplating van de Philharmonie de Paris die sterk aan Maurits Escher doet denken


Na het lezen van deze blog wil ik u vragen uw stem uit te brengen op Paris FvdV voor de Golden Blog Awards 2014. U kunt elke dag stemmen tot en met 23 oktober 2014. Klik hier voor de pagina van de Golden Blog Awards. U kunt stemmen door op de knop 'Je Vote' te klikken. Wederom dank voor uw stem.

zaterdag 4 oktober 2014

GARE CHAMPS DE MARS - GARE LISCH

In deze blog vraag ik aandacht voor een bijzonder gebouw. Parijs heeft vele monumentale gebouwen te danken aan diverse wereldtentoonstellingen.
Het idee van het houden van een wereldtentoonstelling is geboren tijdens de industriële revolutie in Engeland. Daar werd in 1851, in London, de eerste wereldtentoonstelling georganiseerd. Het succes overtrof alle verwachtingen, met meer dan 6 miljoen bezoekers en bijna 14.000 exposanten en werd vervolgens een traditie. 

Natuurlijk kon Parijs niet achterblijven en de tweede wereldtentoonstelling werd hier gehouden in 1855, op de daarvoor speciaal aangelegde Champs de Mars. Volgens het officiële rapport zouden 5,1 miljoen mensen de tentoonstelling hebben bezocht. De tentoonstelling besloeg een gebied van 16 hectaren en er waren 34 landen vertegenwoordigd. Vandaag de dag is het théâtre du Rond-point des Champs-Élysées, ontworpen door Gabriel Davioud, het enige gebouw dat nog herinnert aan deze tentoonstelling.

Wereldtentoonstelling 1889 - Station Champs de Mars naar een ontwerp van Juste Lisch (Photo: Collection Pierre Tullin)

Zoals ik al zei kent Parijs vele indrukwekkende gebouwen, die overblijfselen zijn van de diverse wereldtentoonstellingen. Het bekendste gebouw is natuurlijk de Eiffeltoren. Parijs was velen malen de gastheer van de "Exposition Universelle". In totaal acht keer in de periode tussen 1855 en 1937. In 1867 werd wederom het Champs de Mars als locatie gekozen, met als extra toevoeging het eiland Billancourt in de Seine, aan de zuidkant van Parijs. Deze tentoonstelling was een ongekend succes in die tijd, met 9,2 miljoen bezoekers en meer dan vijftigduizend exposanten. Twee markante gebouwen, waaronder het Palais de l'Iindustrie en het Palais Omnibus, hebben bij latere tentoonstellingen helaas plaats moeten maken voor andere gebouwen, maar daarover straks meer.

Gare Champs de Mars wereldtentoonstelling 1889 (Photo: Collection Pierre Tullin)

De Exposition Universelle van 1878 was de derde wereldtentoonstelling die werd gehouden in Parijs. De tentoonstelling was vooral ter viering van de wederopbouw van Frankrijk na de Frans-Duitse Oorlog. Op de noordoever van de Seine werd het Palais du Trocadéro  gebouwd. Het was een "Moors" bouwwerk van de architecten Davioud en Bourdais, met torens van 76 meter hoog. Het gebouw bleef tot 1937 staan en maakte toen plaats voor het huidige Palais de Chaillot. Onder de vele uitvindingen die te zien waren op de tentoonstelling bevond zich ook Alexander Graham Bell's telefoon. Thomas Edison presenteerde er de megafoon en fonograaf. De tentoonstelling werd verlicht door elektrische booglampen, en op 30 juni werd het voltooide hoofd van het Vrijheidsbeeld tentoongesteld in de tuin van het Trocadéro, terwijl andere stukken te zien waren op de Champ-de-Mars. Meer dan 13 miljoen mensen betaalden om de tentoonstelling te bezoeken.

Het station gezien vanaf te Eiffeltoren (1889) - (Photo: Collection Pierre Tullin)

Speciaal voor de overslag van goederen en bouwmaterialen, benodigd voor de bouw van de diverse paviljoens voor Exposition Universelle van 1867, werd op een stuk land op de hoek van de Avenue de Suffren en de Quai Branly, vlakbij de Champs de Mars een station gebouwd. Dit station vormde tevens een verbinding tussen de ringspoorweg; de Petite- Ceinture en de Champs de Mars.
Voor de bouw van de wereldtentoonstelling van 1878 bleek het huidige station veel te klein te zijn en de Franse architect Juste Lisch, ervaren in het bouwen van stations, kreeg de opdracht voor de bouw van een totaal nieuw station Champs de Mars. Het werd een kopstation met vier sporen, vier extra rangeersporen en een aanlegkade aan de Seine, waardoor de functionaliteit van het station sterk werd verbeterd ten opzichte van het vorige station. Het gebouw werd opgebouwd uit metalen frames voorzien van veel glas, en muren van rode baksteen gecombineerd met veel keramiek, en aan de voor en achterzijde geflankeerd door twee torens. De eerste treinpassagiers werden ontvangen bij de inhuldiging van de derde wereldtentoonstelling op 1 mei 1878. Parijs was weer een kopstation rijker dat een verbinding moest gaan vormen met de westelijke voorsteden van Parijs. Een route die tot dan alleen toegankelijk was per paardentram.
  
Ook na de wereldtentoonstelling van 1878 behield het station zijn functie en bewees zijn toegevoegde waarde bij de aanvoer van staal, speciaal bedoeld voor de Eiffeltoren die vlak naast het station werd gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 1889, die in het teken stond van 100-jarig jubileum van de Bestorming van de Bastille. Een symbool dat algemeen gezien wordt als het begin van de Franse Revolutie. Voor de tentoonstelling werd een reconstructie van de Bastille gemaakt, die tijdens de tentoonstelling dienst deed als bijeenkomstpunt en balzaal. Het centrale symbool van de tentoonstelling was natuurlijk de Eiffeltoren, die als toegangspoort diende tot het terrein waar de tentoonstelling plaatsvond.

Verplaatst naar de Carbonnets Impasse op de grens van Asnières-sur-Seine en Bois-Colombes - (Photo: Collection Pierre Tullin)

Midden 1893 wordt, door de bouw van een brug over de Seine, de spoorlijn verbonden met Ligne d'Auteuil, wat tevens het einde betekent voor het station Champs de Mars als eindstation. 15 jaar lang was dit station getuige van twee wereldtentoonstellingen en passeerde er meer dan 6 miljoen reizigers, toch wordt het station gesloten. In de zomer van 1897 wordt het markante gebouw steen voor steen afgebroken en verplaatst naar de Carbonnets Impasse op de grens van Asnières-sur-Seine en Bois-Colombes waar het tot 1936 nog eens dienst doet als station. Uitgebreide werkzaamheden tussen Asnières en Bois-Colombes markeren het einde van het gebouw als station.

In de jaren daarna doet het gebouw nog dienst als atelier voor diverse kunstenaars om in 1972 gebruikt te worden als nationale circusschool geleid door Anna Frattellinis, een loot van de bekende circusfamilie. Rond 1983 komt dit rekwisiet van de derde wereldtentoonstelling opnieuw leeg te staan en dreigt uit het collectief geheugen te verdwijnen, de sloop dreigt.
Gelukkig wordt het pand in 1985 aangemerkt als cultureel erfgoed waardoor het van de sloop gered wordt, echter in 2012 wordt het nog eens door een brand geteisterd. Het Gare Lisch zoals het pand nu word genoemd, naar de naam van de architect, wordt nog eens bedreigd, dit keer door instortingsgevaar.

Gare Lisch anno 2014

Het is een artikel in de Parijse krant Le Figaro, die door een bijzonder particulier initiatief van Pierre Tullin, gewoon een anonieme inwoner van Asnières-sur-Seine, het gebouw opnieuw onder de aandacht brengt. 'Operatie Renaissance" gaat van start en mobiliseert alle inwoners van Asnières en Colombes, de gemeente Parijs, vele architecten, acteurs ,bedrijven en particulieren.

Waarom zoveel aandacht voor dit gebouw? Ontworpen en gebouwd in de Haussmann periode. In dezelfde tijd als de Opéra Garnier waar rijk gebruik gemaakt werd van versieringen en een enorme diversiteit aan materialen. Dit gebouw lijkt door zijn eenvoud verstoken te zijn van enige architecturale creativiteit en dat is uitzonderlijk voor het einde van de 19e eeuw. Misschien ligt in die eenvoud haar schoonheid.

De plannen volgens Pierre Tullin - (Photo: Collection Pierre Tullin)

Inmiddels is 'Operatie Renaissance' onderdeel geworden van het wereldwijde project Inside Out ontworpen door de kunstenaar JR, om geld op te halen d.m.v. crowdfunding.
Paris FvdV ondersteunt dit project om zo mede zorg te dragen voor redding van een klein stukje cultureel erfgoed van Parijs. U kunt ook meedoen voor slechts € 10 en een portretfoto van uw zelf te sturen naar contact@garelisch.fr
Uw portret wordt getoond op hekken rond het Gare de Lisch. Te beginnen met 100 gezichten. Als de collectie het toelaat 200...dan 500...dan 1000 en vervolgens meer en nog meer. Het succes van deze actie heeft zich al bewezen bij het Pantheon en diverse andere (renovatie)projecten over de hele wereld. Het geld wordt gebruikt om het renovatieproject van dit bijzondere station onder de aandacht te brengen van mogelijke sponsoren.

Help mee om het het Gare Lisch te redden van de ondergang (photo: Gare Lisch)

Uw foto dient aan de volgende eisen te voldoen:
  • Slechts een persoon per portret
  • Slechts een menselijk gezicht
  • Geen vermomming
  • Geen reclame (of merk of product)
  • Idealiter een effen achtergrond
  • Maak met uw hand het gebaar van een L ter hoogte van uw schouder
  • Last but not least een grote glimlach.


Gare Lisch historisch erfgoed sinds 1985 - (Photo: Collection Pierre Tullin)

"Iedereen zei dat het onmogelijk was, totdat er iemand langs kwam die dat niet wist"
Marcel Pagnol 


Na het lezen van deze blog wil ik u vragen uw stem uit te brengen voor de Golden Blog Awards 2014. U kunt elke dag stemmen tot 23 oktober 2014. Klik hier voor de pagina van de Golden Blog Awards. U kunt stemmen door op de knop 'Je Vote' te klikken. Wederom dank voor uw stem.