Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

vrijdag 28 september 2012

JEANDO CARDI

Als je vanuit de smalle straatjes vanaf de Bastille komt, of vanuit de rue Saint Antoine, dan ben je totaal onvoorbereid op de grootte en de pracht van de place des Vosges. Dit geometrische plein, 108 meter in het vierkant, is een meesterwerk van élégance met rondom 36 uniforme herenhuizen, 9 aan elke zijde, opgetrokken uit rode baksteen en gele zandsteen. Het plein werd in 1605 aangelegd in opdracht van Hendrik IV, met de bedoeling om het plein in te richten met zijdewerkplaatsen om Frankrijk minder afhankelijk te maken van Italiaanse import. Het plein kreeg eerst de naam place Royal  en werd in 1800 herdoopt in de place des Voges, omdat de bewoners van de Vogezen als eersten na de Revolutie hun belastingen aan de jonge republiek hadden voldaan. Het plein kent en kende illustere personen zoals de markiezin De Sévigny  op nummer 1B, Victor Hugo op nummer 6, de Kardinaal Richelieu op nummer 21,  nu het restaurant l'Ambroisie. Vanaf 1920 woonde hier Georges Simenon, bekend van zijn verhalen over commissaris Maigret. Tot zijn recente scheiding van zijn vrouw, journaliste Anne Sinclair, had ook voormalig IMF-directeur Dominique Strauss-Kahn zijn domicilie aan dit prachtige plein. Onder de zuilengalerijen huizen dure kunst-  antiek en modezaken, cafés en restaurants.
 
Jeando Cardi: "Ik zing om de zielen te kalmeren"

Bij een van mijn laatste bezoeken aan dit majestueuze plein in de Marais, werd ik verrast door een prachtige doordringende, volle, rijke, heldere en gedgemoduleerde sopraanstem, die versterkt werd door de prachtige akoestiek onder een van arcades. Het was of ik beland was in de film Farinelli. Farinelli was de artiestennaam van Carlo Broschi, een van de beroemdste Italiaanse soprano castrato zangers van de 18e eeuw. Maar hier betrof het een man die in Parijs bekend is onder de naam Jeando Cardi. Jaren geleden kwam hij vanuit Corsica naar Parijs. Hij noemt zichzelf troubadour, maar daar doet deze geschoolde operazanger zich tekort. Zijn intonatie is zo zuiver, zijn ademcontrole zo buitengewoon, dat hij met het grootste gemak en zekerheid de breedste intervallen uitvoert. Als het ware gehypnotiseerd stond ik te luisteren naar zijn uitvoering van de 'Sarabande' van Handel.
Als je Jeando Cardi intoetst op Google kom je bijna 10.000 hits tegen waarvan het overgrote deel You-Tube filmpjes betreft. "Ik zing om de zielen te kalmeren" aldus de in 1964 geboren Cardi. "Ik breng de opera naar de straten".  Jeando is regelmatig te vinden onder de arcades van de place des Vosges, het palais Royal of in de catacombes van de Madeleinekerk, vaak in zelf ontworpen kleding. Onlangs toonde hij zijn eigen lentecollectie, gedesigned door de Japanse modeontwerper Saki. 
Jeando Cardi, een bijzondere man, castraat. Maar bij het weglopen bedenk ik mij, dat castraten in hun jeugd (voordat ze 10 jaar oud waren) gecastreerd werden om hun hoge sopraanstem te kunnen behouden. Het verwijderen van de testikels hield de stembanden klein, maar liet het lichaam en vooral de longen doorgroeien, waardoor goede castraten hun ’kinderstem’ met grote kracht konden laten klinken. Zou dat bij hem nu ook het geval zijn?
Place des Vosges, même quand il pleut,
Sous les arcades, il nous émeut.
Farinelli de notre époque,
Il chante des airs baroques. 

Pour scène, il a choisi  la rue,
C'est vrai, il y a fait ses débuts.
Au passant, il offre son chant,
"Ce qui compte, dit-il, c'est l'instant présent." 

Artiste sans prétention,
Saltimbanque de la chanson,
Simplicité, excentricité,
Humour et sensibilité,
 

Place des Vosges, zelfs als het regent,
onder de arcades, beweegt hij ons,
De Farinelli van onze tijd,
hij zingt aria's en barok. 

Als decor kiest hij de straat,
het is waar, hier maakt hij zijn debuut,
In het voorbijgaan, biedt hij zijn lied,
Hij zegt; "wat telt is het moment". 

Artiest zonder pretentie,
harlekijn van het lied
eenvoudig en excentriek,
humor en gevoel.

vrijdag 21 september 2012

PARIJSE WIJNBARS

Wijnbars zijn altijd populair geweest in Parijs. Maar Er is een nieuwe trend te bespeuren in de Franse hoofdstad. De laatste tijd wordt het fenomeen wijnbars ook ontdekt door jonge chef-koks. Waar je niet alleen een uitstekend glas wijn kunt drinken maar dit ook kunt combineren met een hoogstaande maaltijd. Bij alle adressen zijn de kosten voor een menu inclusief 2 glazen wijn tussen de € 40 en € 45 per persoon. Met de komende wijnfeesten van Montmartre (10 tot en met 14 oktober) in het vooruitzicht is het hoog tijd voor een top 10 in willekeurige volgorde.
 
 
ALBION: In de rue du Faubourg-Poissonnière 80, in het tiende arrondissement. Niet ver van het Gare du Nord, dus een ideaal begin van een lang weekend Parijs, na aankomst met de Thalys. Albion wordt gerund door een Engelse chef-kok Matthew Ong. Bij de maaltijden serveert de barman Hayden Clout een uitstekende selectie wijnen. Gesloten op zondag en op maandag.
LE DAUPHIN: een stukje voorbij de bistro Le Chateaubriand vindt je de wijnbar van de jonge chef-kok Inaki Aizpitarte. Een uitstekende wijnkaart in combinatie met een dagelijks veranderende kaart. Bijzondere gerechten van escargots met kool of ijs gemaakt van karnemelk met olijfolie. Le Dauphin vindt je in het elfde arrondissement aan de avenue Parmentier 131. Gesloten op zondag en maandag. Ik adviseer u wel om vooraf te reserveren.
LE VERRE VOLÉ: volgens de Engels krant The Guardian een van de beste wijnbars 'nieuwe stijl' in de stad. Onlangs uitgebreid om te voldoen aan alle reserveringen. Let op de bijzondere wijze hoe de wijnen worden gepresenteerd. Aan te bevelen zijn lam met een terrine van vijgen, maar ook de kazen zijn niet te versmaden. Gelegen in de buurt van het romantische Canal Saint Martin in het tiende arrondissement. Rue de Lancry 67 en dagelijks geopend.
VIVANT TABLE ET VIVANT CAVE: Het is even wennen aan de getatoeëerde armen van de in Zwitserland geboren kok Pierre Jancou. Hij heeft zijn sporen verdiend aan de rechteroever, bij het restaurant Bouillon Racines. Zijn restaurant wijnbar is gevestigd in een voormalige winkel van exotische vogels en hier serveert hij heerlijke combinaties, zoals ganzenlever met een salade van artisjok of braadkip met organische groenten. Pierre Jancou's wijnbar is te vinden in het tiende arrondissement in de rue Petites Ecuries 10 en is gesloten op zaterdag en zondag.
FRENCHIE BAR À VINS: dit restaurant wordt gerund door chef-kok Gregory Marchand en de Sommelière Laura Vidal. Zij beheert een van de meest interessante wijnkaarten van Parijs. Verwacht zinnenprikkelende kleine gerechten, zoals terrine de campagne met boerenbrood of gerookte forel met komkommer, ingelegde uien en knoflook. Adres; rue du Nil 6 in het tweede arrondissement. U kunt niet reserveren want het restaurant heeft geen telefoon. Gewoon binnenlopen. Gesloten op zaterdag en zondag.
JUVENILE'S: Een gezellige en betrouwbare wijnbar in het hart van Parijs met een Schots tintje. De Schotse eigenaar Tim Johnston was de eerste die het aandurfde om in Parijs Australische wijnen te schenken, speciaal voor de expats van Down Under. Maar dit adres staat ook bekend voor zijn voortreffelijke wijnen uit de Rhône-vallei. Voor de echte liefhebbers is het goed te weten dat hagggis altijd op de menukaart te vinden is en dit in combinatie met Engelse, of moet ik zeggen Britse boerderijkazen. Te vinden in de rue Richelieu 47 in het eerste arrondissement. Gesloten op zondag en op maandagmiddag
LES PAPILLES: Bertrand Bluy's Bistrot à Vins is uitgegroeid tot een begrip in het Quartier Latin. Druk bezocht door de academici uit het vijfde arrondissement. 's Middags kun je hier al binnen wippen voor een goed glas wijn en een snelle hap. 's Avonds is reserveren een must, want je betaalt hier een vaste prijs per menu van € 33. Met liefde bereid door chef-kok Ulric Claude. Gerechten zoals pompoensoep met kleine croutons, spekjes, bieslook en schaafsel van rauwe kastanjes, en panna cotta met gestoofde Reine-Claudes. Rue Gay-Lussac 30. Gesloten op zondag en op maandag.
LES FINES GUEULES: Gevestigd in een fraai 18e-eeuws pand vlakbij het Louvre. Op het menu gerechten, bereid met producten die komen van de beste producenten die je kunt vinden in de omgeving van Parijs. Zoals boter uit Bretagne van Jean-Yves Bordier en vlees van de topslager Hugo Desnoyer. Mooie gerechten, waaronder varkenslende met wilde paddestoelen en de specialiteit van de kok Jacques Genin; met hazelnoot-crème gevulde soesjes. Dagelijks geopend en te vinden in de rue Croix des Petits Champs 43, in het eerste arrondissement.
VERJUS WINE BAR: Deze 'Americans in Paris'; Braden Perkins en Laura Adrian runden eerst de 'verborgen keuken van de Supper Club.  Áfgelopen winter openden zij dit restaurant annex wijnbar, fraai gelegen aan de zijkant van de tuinen van het Palais Royal aan de rue Montpensier 47. Alleen 's avonds geopend. Heerlijke snacks, waaronder in karnemelk gebraden kip of een heerlijk Italiaanse pudding, een zogenaamde 'butterscotch budino', die weer perfect aansluit bij hun heerlijke dessertwijnen. Eerste arrondissement, geen telefoon en gesloten op zaterdag en op zondag. Kosten € 35 pp, inclusief twee glazen wijn
WILLI'S WINE BAR: Waarschijnlijk een van de eerste bekende wijnbars in Parijs. Na het openen van zijn populaire wijnbar aan de achterzijde van het Palais Royal zo'n 32 jaar geleden, was het de Engelsman Mark Williamson, die waarschijnlijk een grotere invloed heeft gehad  op wat de Parijzenaars drinken dan menig ander. Inmiddels is de uitbreiding van zijn zaak voltooid. Wat echter nooit zal veranderen is het internationale publiek, de briljante selectie van wijnen per glas en een menu dat steeds de seizoenen volgt. Gerechten zoals kwartelborst op slablaadjes met gekruide nectarines. Al 32 jaar op het zelfde adres; rue des Petits Champs 13 in het eerste arrondissement. Gesloten op zaterdag en op zondag.
Met dank aan mijn amice en Parijs-spotter Joop Verloop.

donderdag 20 september 2012

NOTRE DAME

In februari 1831 publiceerde Victor Hugo zijn roman 'De Klokkenluider van de Notre Dame' (Notre-Dame de Paris). De tragische geschiedenis rond Quasimodo, de kreupele en  gebochelde klokkenluider van de Notre-Dame, die verliefd wordt op de beeldschone zigeunerin Esméralda. Hij aanbidt haar sinds zij hem, toen een honende menigte hem aan de schandpaal nagelde, liefdevol een slok water aanbood. De roman, die is gesitueerd in het Parijs van de late 15e eeuw, werd meerdere malen verfilmd. De Notre-Dame fungeert als schuilplaats van de dove, eenogige Quasimodo, die als klokkenluider zijn boterham verdient en dankzij hem krijgen wij een mooi beeld te zien van de beide klokkentorens van deze indrukwekkende kathedraal in het vierde arrondissement van Parijs. Ja dat klopt! Velen denken dat Île de la Cité onderdeel is van het eerste arrondissement van Parijs. Maar dit eiland in de Seine wordt verdeeld over twee arrondissementen, namelijk het eerste en het vierde arrondissement.
 
De magnifieke westelijke gevel
 
De magnifieke westelijke gevel die oprijst als 'een grootse symfonie van steen', zoals Victor Hugo hem omschreef, bestaat uit drie verdiepingen. Op de begane grond, drie in het muurwerk getrapte portalen; links het Maria-portaal, in het midden het portaal van het Laatste Oordeel en rechts het Anna-portaal. Direct daarboven een galerij van 28 hoge beelden met een hoogte van elk 3,5 meter. Het is nooit duidelijk geworden of het hier nu gaat om figuren uit het oude testament of dat hiermee Franse Koningen worden bedoeld. De originele beelden staan in het Musée de Cluny. De verdieping daarboven wordt gedomineerd door het grote roosvenster, links en rechts geflankeerd door twee tweelingvensters. De muur wordt uiteindelijk bekroond door twee 69 meter hoge stompe torens (gemeten vanaf de grond). Wie de 400 treden naar het platform van de zuidelijke toren beklimt krijgt niet alleen een prachtig uitzicht op de spits en de steunberen van de kerk, maar u heeft ook een adembenemend uitzicht over de stad, terwijl u links en rechts grimmig wordt bekeken door de gargouilles, de waterspuwers van de Notre-Dame.
 
De term gargouille is Frans voor keel. Ze zijn allemaal in de 19e eeuw gemaakt door de onbekende kunstenaar Victor Pyanet.  
Tijdens de Franse Revolutie werd de kerk geplunderd en getransformeerd tot Tempel van de Rede. De bronzen kerkklokken werden omgesmolten voor kanonnen en het was de grote klok, in de rechter toren, die waarschijnlijk vanwege zijn gewicht, 13 ton, de revolutie wist te overleven. De Emmanuel, zoals deze klok heet, is in de zeventiende eeuw opnieuw gegoten en wordt alleen geluid tijdens bijzondere gelegenheden. Het verhaal doet de ronde dat deze klok zijn bijzondere klank heeft te danken, aan dames uit de adelstand, die hun gouden en zilveren sieraden in de smeltpot wierpen, en dat daarom de F-dur van deze klok zo zuiver is.
 
De 13 ton wegende klok Emmanuel 
Door de eeuwen heen hebben de overige klokken, aangemerkt als Frans Cultureel Erfgoed, veel van hun fraaie en vooral herkenbare klankkleur verloren. Volgend jaar in 2013 bestaat de Notre-Dame 850 jaar en daarom is besloten om negen klokken in de loop van dit jaar te vervangen. De vervaardiging van deze nieuwe klokken vraagt om extreme nauwkeurigheid om er voor zorg te dragen dat de nieuwe klokken hun gewenste klankkleur terugkrijgen. In de hele wereld zijn er maar twee klokgieterijen die deze gigantische klus kunnen klaren. Acht klokken uit de noordelijke toren worden toevertrouwd aan de Franse Fonderie Cornille Havard in Villedieu-les-Poêles (departement Manche). Alle klokken zijn opgedragen aan een bijzondere persoon en dragen ook hun naam. De Gabriël vernoemd naar de Aartsengel Gabriël is de grootste uit de noordelijke toren. De Anne Geneviève is genoemd naar de patroonheilige van de stad Parijs. Denis, Marcel, Maurice en Jean-Marie waren bisschoppen van Parijs. Etienne was een martelaar en de klok Benoît-Joseph, is vernoemd naar paus Benedictus XVI, Joseph Ratzinger,  paus sinds 2005.
 
De inwendige structuur van de klokkentoren 
Het Nederlandse bedrijf 'Koninklijke Eijsbouts' uit Asten maakt de grootste en voornaamste klok voor de zuidtoren van de kathedraal in Parijs. Vrijdag 14 september 2012 was het eindelijk zo ver. Na maanden van voorbereiding was aan het eind van de middag het spannende moment van het gieten van de klok. Duizenden kilo's gesmolten klokkenbrons werden in een speciale mal gegoten, bij een temperatuur van 1100 graden, onder toeziend oog van onder meer de Bisschop van Parijs. Het gieten zelf duurde een kwartier, maar het afkoelen gaat tien dagen duren. De Mariaklok, zoals de klok heet, weegt straks bijna 6500 kilo en vervangt de huidige klok uit 1378.
De Mariaklok krijgt een lage toonsoort. "Hij zal klankkarakteristieken hebben die een brug moeten slaan tussen een heel oude klok uit 1680 die al in de toren hangt en de acht nieuwe klokken die nu in Frankrijk worden gegoten", aldus directeur Joost Eijsbouts. (Bron: NOS) Om dat voor elkaar te krijgen, heeft het bedrijf samen met de TU Eindhoven een speciaal computerprogramma ontwikkeld. De vervanging van de negen klokken gaat zo'n slordige 2,7 miljoen euro kosten. De klokken zullen voor het eerst luiden met Palmpasen op zaterdag 2 februari 2013.

zaterdag 15 september 2012

LA GRANDE ARCHE DE LA DÉFENSE

Om maar meteen met het slechte nieuws de beginnen; het mooie uitzicht over de 'Voie Triomphale' is niet meer. De Voie Triomphale; de monumentale zichtlijn vanaf La Grande Arche de la Défense naar de place de Étoiles met de Arc de Triomphe naar place de la Concorde met de obelisk en de piramide van Pei op de cour Napoleon bij het Louvre is niet meer te bezichtigen. De eigenaar van het gebouw; het Ministerie van Ecologie heeft dit besloten na een ongeluk met een van de futuristische glazen liften. De ruimte boven in La Grande Arche zal worden herontwikkeld tot kantoren. In 2008 werd nog ruim 1 miljoen euro geïnvesteerd in het onderhoud en reparatie van de panoramische liften, ooit gebouwd door Otis. Maar naar aanleiding van het incident in april 2010 werden de liften na een veiligheidsaudit afgekeurd. Dit heeft het ministerie uiteindelijk doen besluiten om het 'Dak van de Wereld' niet meer open te stellen voor het publiek. Hiermee verdwijnt een van de mooiste attracties van Hauts-de-Seine. Om een idee te geven; in 2009 bezochten meer dan 110.000 mensen dit unieke uitzichtpunt.
 
"Er was eens......een prachtig uitzicht over de Voie Triomphale; de Parijse as"
 
Het begon allemaal in 1989 toen de Grote Ark werd geopend door president François Mitterand als voltooiing van de historische Parijs As. Gebouwd ter herdenking van het tweehonderdjarig bestaan van de Franse revolutie. De volmaakte kubus weegt 300.000 ton oftewel 30 keer zoveel als de Eiffeltoren. De buitenkant is bedekt met twee hectaren wit Carrara marmer van het zuiverste soort en twee hectaren glas. Het nog steeds indrukwekkende gebouw, dat uitverkozen werd uit 424 inzendingen,  is een schepping van de Deense architect Otto von Spreckelsen, als onderdeel van de Grands Traveaux van François Mitterand. De afmetingen zijn immens: 112 meter hoog, 100 meter breed en 100 meter diep. De open ruimte in het midden zou de Champs Élysées in de breedte en de Notre Dame in de hoogte kunnen omvatten. Schrale troost is dat je bovenaan de trappen nog steeds een fraai uitzicht hebt.
Ook voor de auteur van uw weblog was dit de laatste keer
 
Ten laatste nog een mededeling om nog een teleurstelling te voorkomen. In veel boeken over Parijs kom je nog steeds een verwijzing tegen naar het gratis uitzicht vanaf het warenhuis La Samaritaine aan de Seine. La Samaritaine was het grootste en oudste warenhuis van Parijs. Het opende zijn deuren in 1869 en is nu in bezit van het luxe warenconcern Louis Vuitton Moët Hennessy. Het interieur van La Samaritaine is geheel in een art-deco-stijl, een ijzeren constructie, prachtige glazen koepel en een art-deco-trap en hangende galerijen. Op de bovenste verdieping was een restaurant met een mooi uitzicht op Parijs. Echter op 15 juni 2005 sloot Samaritaine plotseling haar deuren, naar eigen zeggen vanwege veiligheidsredenen, officieel omdat het gebouw volgens de politie niet aan moderne brandveiligheidseisen zou voldoen. De vereiste aanpassingen zouden het art-deco-interieur verwoesten. Volgens boze vakbondstongen was veiligheid hooguit een excuus. In werkelijkheid wilden de eigenaren het personeel gewoon ontslaan, omdat het warenhuis niet rendeerde. Het monumentale gebouw wacht nog steeds op haar eerherstel. Zie ook mijn blog; 'Eerherstel voor La Samaritaine'.

zondag 9 september 2012

PARIS GOURMAND

Op vrijdag 31 augustus, zaterdag 01 en zondag 02 september had ik het genoegen om 14 koks van de DDD Kookclub te Veldhoven, te begeleiden tijdens een bezoek aan culinair Parijs. Het was een zeer geslaagde trip die ons bracht bij diverse restaurants van de Groupe Flo, de biologische markt van de boulevard Raspail en we waren te gast bij de oudste kookwinkel van Parijs; Dehillerin. 

14 koks te gast in brasserie Julien van de Groupe Flo
De Groupe Flo heeft een aantal van de mooiste Parijse restaurants in haar bezit. Een ervan is Brasserie Julien. Julien aan de rue du Faubourg Saint-Denis nummer 16, heeft een schitterend interieur uit de jaren tachtig van de 19e eeuw. Als u over de drempel binnenstapt komt u in een totaal andere wereld. Hier straalt de decoratieve stijl, de art nouveau, u in al haar schoonheid tegemoet. Julien staat onder bescherming van de Franse variant van Monumentenzorg. Het verhaal over de ontstaansgeschiedenis van dit restaurant voert een zekere Barbarin op, een café-exploitant uit Montmartre, die zich in de wijk Saint Denis zou hebben gevestigd uit liefde voor een danseres. Deze zou hem een zoon hebben geschonken die Julien werd gedoopt en naar wie Barbarin vervolgens zijn bouillon vernoemde.
Brasserie Julien; Hier straalt de decoratieve stijl, de art nouveau, u in al haar schoonheid tegemoet.
Onder het genot van een glas uitstekende kir, konden wij genieten van het adembenemende interieur, de versierde glas-in-lood plafonds, de panelen van glaspasta van Louis Trezel, naar voorbeeld van de Tsjechische schilder Alfons Mucha, en de prachtige gebeeldhouwde bar van Louis Majorelle.  Voor ons  kookte Felipe Rocha da Mota, chef bij Julien, het menu Renaissance.
Een andere avond was gereserveerd voor een diner in Boeuf sur le Toit. Dit prachtige restaurant doet qua sfeer denken aan de eetzaal van een super de luxe passagiersschip. Hier wordt 750 keer per dag de tafel gedekt. Het hele restaurant is bijna tot in het karikaturale ingericht in art-décostijl, terug naar de sfeer van de jaren dertig.
Boeuf sur le Toit
In 1985 kwam dit restaurant in bezit van Jean Paul Bucher, initiatiefnemer van de Groupe Flo en de man die de mooiste Parijse brasseriën van de ondergang heeft gered, waaronder Vaudeville, Flo, Julien, Bofinger en La Coupole. Dit restaurant is sinds 1922 vijf keer verhuisd. In 1922 was dit fameuze restaurant te vinden op rue Boissy d’Anglas 28, In 1928, op rue Boissy d’Anglas 33, en op rue de Penthièvre 26. In 1936, verhuisde het restaurant weer naar avenue Pierre 1er de Serbie 41 bis. Sinds 1941, op nummer 34 van rue du Colisée in het achtste arrondissement, op loopafstand van de Champs Elysées. Speciaal voor ons kookte David Gutman, chef van Boeuf sur le Toit, het menu 'JAZZY'.
Vaudeville
Voor een speciale lunch waren wij te gast bij Vaudeville. Het café Vaudeville stamt uit 1827 en werd in die tijd druk bezocht door beurshandelaren en theaterbezoekers. Le Vaudeville ligt in de rue de Vivienne tussen het Palais Royal en de Grands Boulevards, tegenover de beurs van Parijs. Reden voor Bucher om ook dit café in te lijven bij de Flo Groep en in 1979 te verbouwen tot brasserie. De inrichting dateert uit de jaren twintig en het prachtige art-déco interieur met veel koper, hout en marmer is gelukkig bewaard gebleven. Die middag stond de keuken onder leiding van Jean-François Thorel; chef-kok van Vaudeville. Hij bereidde speciaal voor ons het menu Grands Boulevards.
Tip: Alle menu's zijn na te lezen op de websites van Julien, Boeuf sur le Toit en Vaudeville. Bovendien als u gratis de 'Carte Esprit Brasserie' aanvraagt krijgt u tot 20% korting op de rekening inclusief drank bij de aangesloten brasseries van de Groupe Flo
De kookwinkel van Dehillerin in het quartier 'Les Halles'
Een deel van de middag was gereserveerd voor een bezoek aan dè kookwinkel van Parijs, die van E. Dehillerin aan de rue Cocquillière nummer 18. Deze bijzondere winkel is al sinds 1820 gevestigd op dit zelfde adres en levert al 192 jaar keukenspullen aan restaurants en kookenthousiastelingen.
Het bijna tweehonderd jaar oude interieur
'Il est cinq heures, Paris se lève' is pas echt van toepassing bij de opbouw van de zondagmarkt op de Boulevard Raspail, tussen de rue de Rennes en de rue du Cherche Midi. (metro: Rennes). In de vroege ochtend rijden zwaar beladen busjes de stad binnen om op tijd een kraam te kunnen bemachtigen voor de Marché Biologique du boulevard Raspail.
Alles wordt vers bereid voor de ogen van de bezoekers van de markt
Het is een van de mooiste versmarkten van Parijs voor liefhebbers van al het goede wat de Franse aarde te bieden heeft. Niet alleen voor groenten en fruit, maar ook voor de mooiste kazen, thuis gemaakt volgens eeuwenoude tradities, door herders en boerenfamilies. Grote schijven milde, romige Brie de Meaux naast de Saint Nectaire uit de Auvergne. Camembert uit Normandië, omringd door heerlijke geitenkaasjes zoals de Chabichou, Crottin, Valencay en de Lingot. Natuurlijk ontbreken de Roquefort, de Reblochon, de Comté en de Tomme de Savoie niet. Een stukje verder heerlijke Pain de Campagnes, die zaterdagnacht vers zijn gebakken in originele houtovens. Niet te missen, de charcuterie met hammen, uitgelezen selecties patés en worsten in alle soorten en maten uit de Auvergne, Elzas of de Périgord.
Proeven, genieten en nog eens proeven
Kortom drie dagen waren eigenlijk te kort, zowel voor de koks als ondergetekende, die in naam van Paris-FvdV en met medewerking van de Groupe Flo, deze mooie reis mocht organiseren.
Ferry van der Vliet

woensdag 5 september 2012

DIANA

Net als 'nine-eleven', 11 september 2001, zit de datum van 31 augustus 1997 nog steeds in mijn gedachten gegrift. De dag dat Diana, Princess  of Wales dodelijk verongelukte in de tunnel onder de Pont l'Alma in Parijs. Afgelopen vrijdag was het exact 15 jaar geleden en begeleide ik een groep van 15 koks in Parijs. Bij  toeval passeerde ik met de groep het monument; 'La Flamme de la Liberté', waarvan velen denken dat het is opgericht ter nagedachtenis van Diana.

'La Flamme de la Liberté' boven op de tunnel van de avenue New York
'La Flamme de la Liberté' is een exacte kopie, op ware grootte, van de bovenkant van de fakkel in de hand van  het Vrijheidsbeeld bij de ingang van de haven van New York City. Het is een geschenk aan de stad Parijs van de International Herald Tribune. Dit vanwege de viering in 1987, van de honderdste verjaardag van deze Engelstalige krant in Parijs. De krant is opgericht op 4 oktober 1887. Het was tevens een blijk van dank voor de restauratie van het vrijheidsbeeld, drie jaar eerder, door twee Franse bedrijven:  namelijk, Métalliers Champenois en de Gohard Studios.
De vlam van de vrijheid staat ook symbool voor de hechte vriendschap tussen Frankrijk en de Verenigde Staten. Het geld, ruim $ 400.000, was bijeengebracht door diverse Amerikaanse donoren. Oorspronkelijk zou het monument geplaatst worden op de Place des États-Unis in het 16e arrondissement, maar de toenmalige burgemeester van Parijs Jacques Chirac was hier fel op tegen. Na een langdurige periode van onderhandelingen werd besloten, dat de vlam zou worden geplaatst op een stukje niemandsland in de buurt van de kruising van de avenue New York en de place de l'Alma. Het monument, een 3,5 meter hoge sculptuur van een vlam, uitgevoerd in koper bedekt met bladgoud, ondersteund door een voet van grijs en zwart marmer, werd op 10 mei 1989 ingewijd door  Jacques Chirac.
31 augustus 2012; 15 jaar later is de dood van Diana nog steeds groot nieuws
De indrukwekkende hulde van Elton John tijdens de begrafenis van Prinses Diana heeft er toe bijgedragen dat dit monument tot op de dag van vandaag, nog steeds wordt gezien als een monument ter nagedachtenis aan Diana, Princess of Wales. Elke dag, tot op de dag van vandaag worden er bloemen gelegd en foto's geplakt. Nu 15 jaar later is de vlam die brandt, in de vele harten van mensen, nog steeds niet opgebrand.
 
Goodbye England's rose
May you ever grow in our hearts
You were the grace that placed itself
Where lives were torn apart
You called out to our country
And you whispered to those in pain
Now you belong to heaven
And the stars spell out your name
 
And it seems to me you lived your life
Like a candle in the wind
Never fading with the sunset
When the rain set in
And your footsteps will always fall here
Along England's greenest hills
Your candle's burned out long before
Your legend ever will
 
Loveliness we've lost
These empty days without your smile
This torch we'll always carry
For our nation's golden child
And even though we try
The truth brings us to tears
All our words cannot express
The joy you brought us through the years
 
And it seems to me you lived your life
Like a candle in the wind
Never fading with the sunset
When the rain set in
And your footsteps will always fall here
Along England's greenest hills
Your candle's burned out long before
Your legend ever will
 
Goodbye England's rose
May you ever grow in our hearts
You were the grace that placed itself
Where lives were torn apart
Goodbye England's rose
From a country lost without your soul
Who'll miss the wings of your compassion
More than you'll ever know
 
Op 14 juni 2008 is een nieuwe sculptuur, die de vrijheidsvlam symboliseert en ontworpen is door Jean Cardot, onthult in de tuinen van de Amerikaanse Ambassade aan de place de la Concorde. De toenmalige Franse President Nicolas Sarkozy, en toenmalige Amerikaanse President George W. Bush bezegelde hierbij opnieuw de hechte band tussen de Verenigde Staten en Frankrijk. Zo lijkt de 'Flamme de la Liberté' bij de Pont d'Alma toch de 'Candle in the Wind' van Diana te worden.
In memoriam Diana; Princess of Wales: 1 juli 1961 - 31 augustus 1997.
La Flamme de la Liberté, place de l'Alma, boven op de tunnel van de avenue New York, 8e arrondissement, metro Alma Marceau.