Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

zaterdag 31 maart 2012

PARIJS OP ZONDAG

Ochtendgloren; Jacques Dutronc schreef er een chanson over, 'Il est cinq heures, Paris s'éveille'. Elke ochtend, ook op zondag, word je gewekt door de dynamiek van de stad. De schoonmakers in hun gifgroene lichtgevende pakken, ontworpen door de Franse modelegende Pierre Cardin, zijn al druk in de weer. De straten van Parijs worden gereinigd door water uit de riolering langs de goten te laten stromen, gekanaliseerd door strategisch geplaatste hoopjes vodden. Een inventief systeem.

Het is vijf uur, Parijs ontwaakt. Gezien van uit mijn hotelkamer.

Het is tijd om op te staan want er is niets mooier dan wandelen in Parijs op een zondagse lenteochtend. 'Paris Respire', Parijs komt op adem. Iedere zondag van 10 uur tot vijf uur in de namiddag zijn veertien gebieden in de stad verboden voor het autoverkeer en uitsluitend voorbehouden aan wandelaars en fietsers. Zelfs de autobaan op de benedenkade langs de Seine is omgetoverd tot een heerlijk slenterpad en behoort nu tot het domein van de recreant. Aan de noordkant van de Seine kun je heerlijk wandelen van de place de la Bastille tot aan de Tuilerieën en aan de zuidkant van het Musée d'Orsay (quai Anatole France) tot aan de Eiffeltoren. Een echte aanrader, want u ziet de kades, de woonboten en de bruggen vanuit een ander perspectief, dat anders alleen is voorbehouden aan de automobilisten.

Marché Biologique du boulevard Raspail.

'Il est cinq heures, Paris se lève' is pas echt van toepassing bij de opbouw van de zondagmarkt op de Boulevard Raspail, tussen de rue de Rennes en de rue du Cherche Midi. (metro: Rennes). In de vroege ochtend rijden zwaar beladen busjes de stad binnen om op tijd een kraam te kunnen bemachtigen voor de Marché Biologique du boulevard Raspail. Het is een van de mooiste versmarkten van Parijs voor liefhebbers van al het goede wat de Franse aarde te bieden heeft. Niet alleen voor groenten en fruit, maar ook voor de mooiste kazen, thuis gemaakt volgens eeuwenoude tradities, door herders en boerenfamilies. Grote schijven milde, romige Brie de Meaux naast de Saint Nectaire uit de Auvergne. Camembert uit Normandië, omringd door heerlijke geitenkaasjes zoals de Chabichou, Crottin, Valencay en de Lingot. Natuurlijk ontbreken de Roquefort, de Reblochon, de Comté en de Tomme de Savoie niet. Een stukje verder heerlijke Pain de Campagnes, die zaterdagnacht vers zijn gebakken in originele houtovens. Niet te missen, de charcuterie met hammen, uitgelezen selecties patés en worsten in alle soorten en maten uit de Auvergne, Elzas of de Périgord.

De echte café crème.

Tijd voor een koffiestop. Probeer eens een Noisette; een café express met een dun laagje warme melk erop. De koffie krijgt daardoor een hazelnootkleur. Meer zin in een cappuccino, dan bestel je als een echte Parijzenaar een café crème. De crème is de Franse cappuccino, een café express met een dikke laag gestoomde melk en dan een laag schuim erop. Daarnaast mag een verse croissant of een pain au chocolat niet ontbreken. Wijzen de punten van een croissant naar binnen, dan is hij met margarine gemaakt ('croissant ordinaire'). Wijzen de uiteinden naar buiten, dan heb je een echte 'croissant au beurre', gemaakt met echte boter.

Pain de Campagnes, vers gebakken in originele houtovens.

In de schaduw van de Tour Montparnasse op de boulevard Edgar Quinet, tussen de rue du Départ en de rue de la Gaîté, is een plek waar kunstenaars de kans krijgen hun werk ten toon te stellen; de Marché Parisien de la Création Deze markt is een initiatief van de stad Parijs. Het biedt kunstenaars de mogelijkheid hun werken direct te verkopen aan het publiek, zonder tussenkomst van dure netwerken of tussenpersonen. Om hier te mogen exposeren en te verkopen moet je eerst langs een soort van ballotage commissie. Een kunstenaarscollectief selecteert vooraf de ambachtslieden en kunstenaars, om zo de professionaliteit en de kwaliteit blijvend te waarborgen. De meeste artiesten komen uit Parijs of uit de regio, maar ook vanuit het buitenland. Er vind een rotatie van kunstenaars plaats, zodat de markt steeds een ander aanzicht krijgt. Hoewel schilderijen en beeldhouwwerken de scène domineren zie je ook keramiek, sieraden, fotografie en spectaculaire hoeden. De markt is er elke zondag vanaf 10 uur tot en met zonsondergang.

Marché Parisien de la Création.

Vlak bij de uitgang van het metrostation Cité, aan place Louis Lépine, op de ile de la Cité maakt de vaste bloemenmarkt van Parijs elke zondag plaats voor een ander pareltje, de marché aux Oiseaux; de vogeltjesmarkt. Als er iets het lentegevoel versterkt, dan zijn het die kwetterende vogeltjes in hun houten kooitjes. 

Ook een van de mooiste wijken van Parijs; de Marais. De Marais heeft een Joodse voorgeschiedenis en is op zondag eveneens autovrij gebied. Het winkelgebied rond de rue des Francs Bourgeois en de Joodse wijk rond de rue des Rosiers, Waar veel trendy boetieks gewoon geopend zijn. Op zondag een absolute aanrader.

De Joodse wijk

Alle musea zijn op zondag gewoon geopend. Zij kennen namelijk hun sluitingsdag op dinsdag. Heeft u geluk en u bent in Parijs op de eerste zondag van de maand, dan zijn alle staatsmusea en sommige historische monumenten gratis.

Il est çinq heures, Paris s'éveille,
Il est cinq heures Paris se lève
Il est cinq heures je n'ai pas sommeil
1968 Jacques Dutronc

Marché du Boulevard Raspail tussen rue de Rennes (metro Rennes) en rue du Cherche Midi (metro Sèvres Babylone), 6e arrondissement, elke zondag van 9.00 uur tot 13,30 uur.

Marché Parisien de la Création, boulevard Edgar Quinet tussen de rue du Départ en de rue de la Gaîté, 14e arrondissement, metro Edgar Quinet, elke zondag van 10.00 uur tot en met zonsondergang.

Marché aux Fleurs en marché aux Oiseaux, place Louis Lépine, 1e arrondissement, metro Cité, elke zondag 8.00 uur tot 19.00 uur.

De Marais, 3e en 4e arrondissement, metro Saint Paul

zaterdag 24 maart 2012

BELLEVILLE

Belleville betekent 'mooie stad' en hoe toepasselijk. Het is lente, de eerste zonnestralen komen tevoorschijn. De bomen krijgen weer een frisgroene kleur, de obers van de cafés openen hun parasols en de vrouwen flaneren weer in kleurige jurken over de straat. Vroeg, vroeg in de ochtend komt de zon op boven de Seine, die er dan uitziet als een stroom van gesmolten goud. We gaan Parijs nu van een andere kant bekijken. We gaan richting het 20e arrondissement en we doen dit 's morgensvroeg, omdat we dan de zon in de rug hebben. We gaan naar Belleville.

Op weg naar Belleville

Het 20e arrondissement aan de oostkant van Parijs bestaat uit drie oude dorpjes: Charonne, Belleville en Ménilmontand. Het zijn kosmopolitische wijken waar veel immigranten wonen, maar de laatste tijd steeds populairder onder de voornamelijk jonge Parijzenaars. Dat is ook de reden dat dit arrondissement steeds meer opduikt in reisgidsen en trendy modebladen. Naast het oude volkse Parijs, waar eens Edith Piaf werd geboren, is het ook het thuis van een exotische gemeenschap van Arabieren, Chinezen en Vietnamezen, maar ook van kunstenaars en studenten, die de dure universiteitsbuurten zijn ontvlucht, en goedkope antiquairs. Hier kunnen we nog de ruwe kant van Parijs aanschouwen. Geef dit arrondissement nog 10 jaar de tijd en dan is het net zo in trek als de Marais.

De wereld in een notendop; de markt van Belleville

We beginnen onze wandeling op dinsdag- of vrijdagochtend bij het metrostation Ménilmontand. Hier begint de markt van Belleville, die loopt over een afstand van drie metrostations: Ménilmontand, Couronnes en Belleville over de boulevard de Belleville. Op de kruising van vier arrondissementen ontmoet je de wereld. De markt van Belleville prikkelt alle zintuigen. Kleurig geklede Afrikaanse vrouwen en Sikhs met prachtige tulbanden. Marktkramen die doen denken aan Marokkaanse soeks en ruiken naar heerlijke kruiden en specerijen waaronder ras-el-hanout, koriander en munt. Arabische groenteverkopers naast de in blauwwit gestoken visverkopers uit Saint Malo. Als je eenmaal tussen de stalletjes bent beland dan moet je wel met de golfbeweging mee. Geniet van het multiculturele karakter van deze markt, het is de wereld in een notendop. Je hoort hier net zo gemakkelijk 'shukran' als 'merci'. Neem ook zeker de tijd voor een thé à la menthe met makroud (griesmeelkoekjes gevuld met dadels) of bananes mandazi (banaanoliebollen met vanille).

Nooit hetzelfde, de kleurrijke rue Dénoyez

Aangekomen bij metrostation Belleville gaan we rechts de rue de Belleville in. Een oplopende straat vol met Chinese uithangborden. Aan de uitgang van het metrostation ligt het oude grand-café la Veilleuse vol met oude zwart-wit foto's van het vroegere Belleville. Een stukje verder, ter hoogte van nummer acht, twee oude kroegen. Het honderd jaar oude Au vieux Saumur en La Folie Dénoyez, een plaats waar in 1830 al werd gedanst (bal public). Neem ook de moeite om de kleurrijke rue Dénoyez te bekijken.


Een straat die dankzij de kleurrijke graffiti kunstenaars geen dag hetzelfde is. We gaan links de rue Ramponeau in, een straat die nog staat voor het oude Belleville. Hier vind je tal van Joodse restaurantjes, kroegen en kruidenierszaken. Even verderop, op nummer 23, la Forge, een oude fabriek, gered van de sloop, die nu dienst doet als kunstenaarscollectief.

Place Fréhel

We lopen terug naar de rue de Belleville en met een beetje geluk is de oude binnenplaats open op nummer 40, met een fontein en oude straatlantaarns. Maak er altijd een gewoonte van om openstaande poorten binnen te gaan. Vaak liggen hierachter de mooiste binnenpleintjes. Rechts op de Place Fréhel twee gigantische muurschilderingen; een van Jean le Gac en de ander een kunstwerk van de kunstenaar luisterend naar de naam Ben. Neem eens even plaats op de bankjes om dit bijzondere kunstwerk "se méfier des mots" (wees op uw hoede met woorden) te bekijken. We lopen verder tot nummer 72. Volgens de legende werd Edith Piaf hier, voor dit huis, letterlijk op de trottoirs van Parijs geboren, onder een straatlantaarn, op de uitgespreide cape van een politieagent. De legende is natuurlijk veel mooier dan de waarheid. Zij werd geboren in het hospitaal Tenon.

Park Belleville; weer zo'n adembenemend uitzicht over Parijs

We gaan nu rechts de rue Piat in, die brengt u naar een adembenemend panorama over de stad Parijs. Tevens het hoogste natuurlijke punt van Parijs: 128,50 meter. Vanaf het terras heb je ook nog de mogelijkheid om naar het park af te dalen met behoud van dit prachtige uitzicht. Maar niet voor dat u heeft genoten van een espresso op het terras van 'la Mer à boire', het café op de hoek van rue Piat en rue des Envierges. Je kunt hier ook terecht voor een smakelijke lunch. Tip: Onder aan het park gaat u rechts de rue des Couronnes in. U komt uit bij het metrostation Couronnes. De metro brengt u weer naar u volgende bestemming. Heerlijk zo'n lentedag.


dinsdag 20 maart 2012

DE MARAIS

Donderdag 28 april 2011 publiceerde ik mijn allereerste blog op mijn weblog Paris FvdV. Vandaag hoop ik u weer te kunnen verrassen met inmiddels mijn honderdste blog. Voor mij een reden voor een feestje, ondanks het feit dat ik nog geen uitgever heb gevonden voor mijn boek Parijs Zwart op Wit. Inmiddels heb ik wel duizenden lezers kunnen plezieren met mijn bijzondere wetenswaardigheden over Parijs. Ik noem ze mijn juweeltjes. Ook dit keer neem ik u mee naar een van de mooiste plekjes van Parijs. Maar niet zonder onderstaande inleiding:

Mijn honderdste blog

Hoewel Parijs de indruk wekt dat het vrijwel geheel uit gebouwen bestaat, beslaan deze in werkelijkheid niet meer dan vijfenvijftig procent van het totale stadsoppervlak. Dat komt omdat achter de meeste gevels fascinerende binnenplaatsen verborgen liggen. Zodra men de toegangscode heeft ingetoetst en een van die geweldige groene voordeuren zich opent, komt u in een totaal andere wereld. Parijs kent duizenden van deze 'geheime' tuinen. Veel van deze binnentuinen zijn te vinden in de Marais. Hôtels à la Française; echte Franse stadspaleizen met fraai metselwerk, brede trappen, en hoge ramen met smeedijzer, gebouwd rond prachtige, met klimop begroeide, gevels en binnentuinen. Indrukwekkende voorbeelden zijn het Palais Soubise; het geschiedkundig museum van Frankrijk,  het Hôtel Carnavalet; het officiële museum over de geschiedenis van de stad Parijs, het Hôtel de Lamoignon;  de historische bibliotheek en het Hôtel d'Albret; het hoofdkwartier van het directoraat Culturele Zaken, eveneens van de stad Parijs.


De Marais is de wijk met de hoogste concentratie aan architectonische schatten. Maar de Marais biedt meer. Bochtige straten en steegjes, herbergen een veelheid aan winkeltjes, oude woonhuizen en charmante hotelletjes. De Marais, ooit een moeras, werd in de zestiende eeuw drooggelegd en ontwikkeld tot een aristocratische woonwijk. In de negentiende eeuw werd de wijk volledig genegeerd door Baron Haussmann en gelukkig in 1960 gered van de sloop door de toenmalige minister van Cultuur André Malraux. Dankzij hem is de Marais nu een van de elegantste en hipste wijken van Parijs, bezaaid met boetieks, galerieën en restaurants. Hart van de homoscene en de thuisbasis van de Joodse gemeenschap.

Onder de arcades van de place des Vosges

Het plein dat we natuurlijk allemaal kennen is de place des Vosges. Het mooiste plein van Parijs. In 1612 aangelegd door Hendrik IV en heette oorspronkelijk Place Royal. En die naam verdient het nog steeds. Zesendertig roodbakstenen huizen, met beneden aan iedere kant arcaden en steile puntdaken, bepalen de harmonieuze vorm van dit kwadrant. Onder de arcaden vind je hoogwaardige galeries, antiquairs, theesalons en restaurants. Een feest voor het oog. De prachtige centrale tuin, met fonteinen, platanen en kastanjes, leent zich uitstekend voor een goed boek. Op nummer 6 woonde Victor Hugo en op nummer 23 is de ingang naar de tuin van het museum Hôtel Carnavalet.

Een van de vele terrasjes aan de place du Marché-Sainte-Catherine
 
Maar voor een van mijn echte juweeltjes lopen we een klein stukje verder. Verscholen tussen de rue de Sevigné en de rue de Turenne ligt, het fraaie place du Marché-Sainte-Catherine (4e). In de dertiende eeuw stond hier de priorij Sainte Catharine du Val des Escoliers. Nu omzoomd door restaurants en terrasjes en alleen toegankelijk voor voetgangers. Onder de moerbeibomen een heerlijke plek om vanaf een bankje het Parijse leven gade te slaan.

Vert d'Absinthe, rue d'Omeson 1

Een klein stukje verderop in de rue d'Ormeson 1 staat een bijzonder winkeltje; Vert d'Absinthe. In 1830 werd dit drankje, met een alcoholgehalte van ruim 70 procent, gebruikt tegen koorts en malaria. In 1915 werd het verboden in Frankrijk. Nu is het weer gewoon verkrijgbaar en de eigenaar, monsieur Rodrigues, vertelt graag over de ceremonie, die hoort bij het drinken van Absint. Hij biedt de juiste glazen en de speciale zilveren absintlepeltjes met gaatjes, voor de klontjes suiker. Absint drink je tussen vier en zes uur in de namiddag het zogenaamde 'l'heure verte'. Ga gerust naar binnen en geniet van dit bijzondere ritueel.

Marché des Enfants-Rouges

In de rue de Bretagne (3e) houdt zich nog een schat van het geheime Parijs schuil. Vooral voor de liefhebbers van het historische Parijs. Op nummer 39, tussen een slager en een groentewinkel, bevindt zich een poort die toegang geeft naar de oudste markt van Parijs:  De Marché des Enfants-Rouges, die dateert uit 1620 en is genoemd naar de rode kleren waarin de kinderen rondliepen, die intern waren bij het ernaast gelegen hôpital. Alleen al het koffie- en theestalletje is een juweeltje uit het jaar 1900. Hier komen de Parijzenaars hun mandjes vullen met boerenproducten. Biologische groenten, scharrelkippen, zelfgebakken brood, ambachtelijke kaas en biologische wijn. En daartussen wemelt het van de kraampjes met aanlokkelijke exotische spijzen. Marokkaans, Italiaans, Libanees; overheerlijke bento, pastilla's, tajines, verse pasta, en Japanse producten. Ook kun je in deze markt heerlijk eten bij de diverse kraampjes. Weggestopt in een klein hoekje van de markt zit Taéko een eetgelegenheid waar nog traditioneel Japans wordt gekookt.
 
TIP: combineer deze wandeling met mijn andere blogs over de Marais.
 
TIP: 'Paris Respire'. Elke zondag van 10.00 uur tot 18.00 uur is het gebied rond de rue des Francs-Bourgeois afgesloten voor auto's en voorbehouden aan uitsluitend wandelaars. De meeste winkels zijn gewoon open.
 
Marché des Enfants-Rouges, rue de Bretagne 39, 3e arrondissement, metro Arts et Métiers. Open van dinsdag t/m zaterdag van 8.30 tot 13.00 uur en van 16.00 tot 19.30 uur; op zondag van 8.30 tot 14.00 uur.
 
place du Marché-Sainte-Catherine, metro Saint Paul

zaterdag 17 maart 2012

MONTMARTRE

Van alle dorpen die het groeiende Parijs door de eeuwen heen heeft opgeslokt, zijn er enkele die iets van hun vroegere sfeer hebben weten te behouden en nog steeds een eigen karakter hebben, dat hen onderscheidt van de rest van de stad. Montmartre met zijn 130 meter hoge top werd pas in 1860 bij Parijs ingedeeld, zodat Baron Haussmann er nooit veranderingen in heeft kunnen aanbrengen. Als gevolg daarvan heeft Montmartre zijn dorpse sfeer kunnen behouden. Het is alleen jammer dat de vluchtige bezoeker vaak niet verder komt dan de Place du Tertre en het plein voor de Basiliek gewijd aan het Heilig Hart; de Sacré Cœur. Maar u zou eens de moeite moeten nemen om langs een van de tientallen hobbelige straatjes of via de vele trappen naar beneden te wandelen. Naar bijvoorbeeld de rue Lepic, de rue Caulaincourt, rue du Chevalier de la Barre, rue Foyatier of de rue Marcadet. Daar vormt elk huizenblok een onafhankelijke eenheid. Vaak met een eigen bakker, slager of een épicerie, kruidenierswinkel en natuurlijk veel eigen cafés. Dit is het Parijs dat je aantreft op de vele ansichtkaarten.

Rue la Vieuville

Veel positieve reacties heb ik mogen ontvangen op de foto's in mijn blog 'Mijn Parijs'. Daarom wil ik u, in deze blog, opnieuw verleiden. Nu om het toeristische gedeelte van Montmartre links te laten liggen en gewoon eens te gaan dwalen door al die straatjes achter de Sacré Cœur. Ik neem u mee voor een wandeling langs het verstilde Montmartre, aan de hand van verschillende sfeerbeelden, die ik heb gemaakt op de vroege zondagochtend, toen Parijs nog sliep en laat op de avond, de Bute nog slechts bemand wordt door enkele toeristen.

De hoek van place des Abbesses en rue la Vieuville

Passage Lepic

Rue Drevet

Place Emile Goudeau

Place du Tertre

Rue Saint Rustique

Rue du Mont Cenis

Fotografie Ferry van der Vliet

vrijdag 16 maart 2012

PARIS EN CHANSONS

Wie kent ze niet: Edith Piaf, Charles Aznavour, Yves Montand, Maurice Chevalier, Charles Trénet, Gilbert Bécaud, Juliette Greco, Joe Dassin, Dalida, Julien Clerc, Johnny Hallyday, Serge Gainsbourg, Michel Sardou, Patrick Bruel, Francoise Hardy, George Moustaki, Jacques Dutronc? Een aantal zijn in Parijs geboren, de meesten hebben er gewoond. Chansonniers worden ze genoemd en allemaal hebben ze wel een lied, of zoals het in het Frans veel mooier klinkt, een chanson geschreven over Parijs. Bij het lezen van al die namen schieten mij onmiddellijk heerlijke melodieën te binnen, vrijwel altijd begeleid door een accordeon. En natuurlijk gaat het over "Amour", de Seine, Montmartre, Pigalle, maar ook over hoe de stad ontwaakt; 'Il est cinq heures, Paris s'éveille'.


Sinds de 16e eeuw wordt de stad al bezongen, niet allemaal vastgelegd op de zwarte plaat of de glanzende disc. Maar gelukkig zijn er zo'n 2750 chansons over Parijs opgeslagen door Deezer in een muzikale bibliotheek en voor het eerst is hier ook een tentoonstelling aan gewijd. Georganiseerd door een tweetal bibliotheken, geheel in het teken van chansons over de stad Parijs. 'Paris en Chansons' in de Galerie des Bibliotheques aan de rue Malher 22.


Aan de hand van prachtige foto's, posters, boeken, tijdschriften, videoclips, manuscripten en orginele partities, maakt u een virtuele reis langs de geschiedenis van het Parijse chanson. De tentoonstelling is verdeeld in 9 secties, allemaal met een thema. Speciaal voor deze tentoonstelling is er een website in het leven geroepen, waar u 200 chansons kunt beluisteren, zelfs gerubriceerd per arrondissement.

George Gershwin zij eens, "er zijn slechts twee onderwerpen van nummers mogelijk: Parijs en liefde" of Josephine Baker die al in 1930 zong, "J'ai deux amours, mon pays et Paris". Laat ik het daar nou hartgrondig mee eens zijn.


Galerie des Bibliotheques, rue malher 22, 4e arrondissement, métro: saint-paul,
Geopend van dinsdag tot en met zondag van 13.00 uur tot 19.00 uur, entree € 6,00
De tentoonstelling loopt nog tot 29 juli 2012.

vrijdag 9 maart 2012

PARIS FASHION WEEK

Parijs is weer even tot rust gekomen. Negen dagen lang was de stad weer hèt centrum van de mode. Want voor echte mode ga je naar Parijs. Dat is niet mijn oordeel, maar van die duizenden journalisten en fashonistas die jaarlijks uitzwermen naar Parijs voor de presentaties van de lente- zomercollecties, de herfst- en wintercollecties van de Haute Couture en de Prêt à Porter. Dat is niet alleen vandaag de dag maar dit gebeurt al sinds het  midden van de 19e eeuw. In 1858 kwam een briljante kleermaker, Charles Frederick Worth, op het idee om de kleding die hij maakte te voorzien van een etiket met zijn eigen naam.  Et voila, mede dankzij zijn clientèle was de Haute Couture geboren.
Nou wordt dit geen modeblog. Nee, ik neem u mee naar de prachtige locaties waar de Goden van de Franse modescene hun '15 minutes of Fame beleven'. Dit is vaak de lengte van de totale modeshow, over wat u en ik, moeten gaan dragen in het komende seizoen.

Le Fédération Française de la Couture, du Prêt-à-Porter, des Couturiers et des Créateurs de Mode

Negen dagen lang, tijdens de Paris Fashion Week, van 28 februari tot 7 maart, presenteerden maar liefst 94 modehuizen hun collecties. Dat zijn gemiddeld 10 modeshows per dag, die gepland staan op elk heel uur. Denk nu niet dat je bij deze shows zo kunt binnenlopen. Je ontvangt alleen een uitnodiging als journalist of fotograaf, als je officieel geaccrediteerd bent door 'Le Fédération Française de la Couture, du Prêt-à-Porter, des Couturiers et des Créateurs de Mode'. Voorheen de 'Chambre Syndicale de la Haute Couture', die al sinds 1868 bestaat. Zij zetelen in een van dè modestraten van Parijs; de rue du Faubourg Saint-Honoré in het chique 8e arrondissement. Laat het duidelijk zijn, als je niet wordt uitgenodigd voor de shows van Dior, Jean Paul Gaultier, Yves Saint Laurent, Chanel, Viktor & Rolf, Alexander McQueen, of Louis Vuitton, dan hoor je zeker niet bij de echte incrowd. Overigens is dit ooit prachtig verfilmd, in 'the Devil wears Prada' uit 2006, van regisseur David Frankel.

Photo: Courtesy Chanel Paris.

Dinsdag 6 maart was misschien wel het hoogtepunt van de Paris Fashion Week 2012. Want op die dag presenteerde Karl Lagerfeld zijn Chanel collectie. Hiervoor transformeerde hij het Grand Palais in een wereld van kristal. De immense catwalk was bezaaid met mensgrote kristallen. De ontwerper had zich laten inspireren door de natuur en dan voornamelijk door de vormen van kristallen, die al miljoenen jaren oud zijn.

Photo: Courtesy Louis Vuitton Paris.

Kosten nog moeite werden gespaard. Op de laatste dag van de Parijs Fashion Week werd de Louis Vuitton wintercollectie 2012 onthuld. Marc Jacobs heeft daarvoor het uit 1779 daterende Cour Carrée van het Louvre, laten ombouwen tot een echt treinstation, compleet met perron, waar op klokslag 10 uur, een heuse stoomtrein met wagon binnen kwam rijden. Eenmaal tot stilstand gekomen stapten de modellen uit, begeleidt door piccolo's die natuurlijk prachtige tassen en koffers van Louis Vuitton met zich meedroegen. De hele modeshow duurde slechts..... 11 minuten!   Klik hier voor de film.

Grand Galerie de l'Évolution

Niet alleen Chanel liet zich inspireren door kristallen. Ook het Modehuis Yves Saint Laurent. Zij nodigde haar gasten uit in de 'Galerie de Minéralogie et de Géologie', het tentoonstellingsgebouw van de mineralogie en geologie, in de prachtige botanische tuin van het 5e arrondissement. Het was Lodewijk XIII die in 1635, op aandringen van zijn lijfartsen Guy de la Brosse en Jean Héroard, deze botanische tuin oprichtte. Naast de Galerie staat een van de mooiste musea van Parijs namelijk de 'Grand Galerie de l'Évolution', het museum van de evolutie. In de lente en de vroege herfst is de botanische tuin met zijn broeikassen, wintertuinen en rosarium, een van de mooiste plekken in Parijs om te genieten van zon natuur en rust.

Andere historische gebouwen die dit jaar in trek waren bij de modekoningen van de 21e eeuw waren; het Hôtel Salomon de Rothschild, Espace Ephémère Tuileries in de Jardin des Tuileries, door onder andere, het gevallen mode-icoon John Galliano. Jean Paul Gaultier maakte zoals altijd gebruik van zijn eigen paleis aan de rue Saint-Martin 325 in het 3e arrondissement.

Musée des Arts Décoratifs

Op mijn Parijse To Do list heb ik de tentoonstelling gezet die op vrijdag 9 maart voor het publiek is geopend in het Musée des Arts Décoratifs. De tentoonstelling is gewijd aan de meer dan succesvolle samenwerking, tussen het modehuis Louis Vuitton en zijn top designer Marc Jacobs. In 1854 startte Louis Vuitton met z'n eigen winkel aan de rue Neuve-des-Capucines, waar hij zijn legendarische reiskoffers verkocht. Het was pas meer dan een eeuw later, in 1997, dat Marc Jacobs als artistiek directeur van het label werd aangesteld. De hommage aan beide heren loopt over 2 verdiepingen, een etage gewijd aan de ontwerpen van monsieur Vuitton, de andere etage geeft een overzicht van 15 jaar Marc Jacobs. De tentoonstelling loopt tot zondag 16 september.

Expo Louis Vuitton - Marc Jacobs, Musée  Les Arts Décoratifs, rue de Rivoli 107, 1e arrondissement, metro Palais Royal Musée du Louvre, Tuileries.

Grand Palais, avenue Winston Churchill, 8e arrondissement, metro Champs Elysées Clemenceau.

Cour Carrée Louvre, ingang rue de l'Amiral of Cour Napoleon, 1e arrondissement, metro Louvre Rivoli.

Galerie de Minéralogie et de Géologie, rue Cuvier 57, 5e arrondissement, metro Jussieu.

Espace Ephémère Tuileries, Jardin des Tuileries, 1e arrondissement, metro Tuileries.

Hôtel Salomon de Rothschild, rue Berryer 11, 8e arrondissement, metro Ternes.

donderdag 8 maart 2012

MIJN PARIJS

Mijn droomstad. Niemand kan de schoonheid van deze stad ontkennen. Parijs is een stad vol contrasten, vol herinneringen uit het verleden en vol met plannen voor de toekomst. Parijs is ook nog steeds het onbetwiste centrum van de modewereld. Een stad die wordt gekarakteriseerd door zijn architectuur en monumenten, maar evenzeer door zijn cultuur. Een produkt van de persoonlijkheden die er hebben geleefd.

Annabel Buffet.



Dit keer een blog zonder veel woorden, met alleen maar wat sfeerfoto's, door mij gemaakt op een druilerige zaterdagochtend. Gewoon wandelen zonder enig doel. De stad doet zijn werk, kijk maar...

De Eiffeltoren: het stalen monster gezien vanaf het terras op de Avenue Président Wilson (8e)


Vijfendertig bruggen overspannen de Seine. De Passerelle des Arts (1804) verbindt het Louvre met het Institut de France.

Metro design onveranderd sinds 1900

Parisienne op weg naar haar werk - "métro, boulot, dodo", (metro, werken, slapen)