Onbekend maakt onbemind. De Allée des Cygnes, ook wel bekend als Ile des Cygnes, is letterlijk een eiland midden in de Seine, in het meest westelijke deel van Parijs op de grens van het 15e en 16e arrondissement. Het eiland werd in 1827 aangelegd en is vooral in de warme lente- en zomermaanden een prettige plek voor een wandeling, die loopt van de Pont Bir Harkeim naar de Pont de Grenelle. Het heeft een lang wandelpad met banken en is omzoomd door bomen. Het is er koel en rustig. Hier onderga je de rust van de Seine met zijn boten. Ze gaan gestaag hun weg naar gene zijde van de stad. Hier blijft het drukke leven ver weg. Dat is de rust van de rivier, die je ook zo heerlijk kunt beleven langs de vele kades van de Seine. De Pont Bir Harkeim is opgenomen in het register van historische monumenten. Deze metalen voetbrug, met daarop een weg en een treinspoor, werd gebouwd in 1878 voor de Wereldtentoonstelling op elke kant van het Ile des Cygnes. Toen de Passy voetbrug genoemd. Vanaf het eiland en de brug heb je een prachtig vergezicht op de Eiffeltoren.
De kop van het eiland wordt bewaakt door een replica van het beeld dat dit jaar 125 jaar bestaat: Het Vrijheidsbeeld dat in de haven van New York staat. Dit beeld werd onthuld in 1885, een jaar eerder dan in New York. Omdat toen het bronzen beeld nog niet klaar was, werd een gipsen kopie gebruikt. Het definitieve beeld werd in 1889 geplaatst. Het originele ontwerp is van Eugene-Emmanuel Viollet-le-Duc en Alexandre-Gustave Eiffel. De Franse beeldhouwer Frédéric Auguste Bartholdi heeft het project uitgevoerd en Bartholdi's moeder, Marie, heeft er voor geposeerd. Er was 15 jaar nodig, van 1870 tot 1885, om het Vrijheidsbeeld te bouwen in het atelier van Bartholdi aan de rue de Chazelles, vlakbij het Parc Monceau in Parijs. Het beeld was een cadeau van Frankrijk aan Amerika, voor de viering van de 100ste verjaardag van de Amerikaanse onafhankelijkheid. De bouw werd door het Franse volk zelf bekostigd. De verschillende onderdelen werden in 214 kratten, op een schip, over de Atlantische Oceaan, naar Amerika vervoerd. Eenmaal in Amerika aangekomen ontstond er een vertraging van 15 maanden omdat de sokkel nog niet klaar was. Uiteindelijk werd het beeld onthuld op 28 oktober 1886.
Het gigantische beeld stelt een vrouw voor die een gebroken ketting van zich afschudt. In haar rechterhand houdt ze de fakkel van vrijheid vast. De vlam van het Vrijheidsbeeld is in een gouden versie te zien nabij de Pont de l'Alma. Deze Vrijheidsvlam is jarenlang beplakt met gedachtenissen aan Prinses Diana die in de onderliggende Alma-tunnel verongelukte. De kroon heeft zeven punten die symbool staan voor de zeven continenten en zeeën. In Parijs kun je niet één Vrijheidsbeeld bewonderen, maar drie! De grootste (11,5 meter) staat aan de kop van de Allée des Cygnes, iets minder groot (11,2 meter) vind je in het Musée des Arts et Métiers en de kleinste (4,5 meter) in de Jardin du Luxembourg.
Het beeld heette oorspronkelijk; la Liberté éclairant le Monde (Vrijheid verlicht de Wereld). Hoewel Bartholdi het in de richting van haar zusterbeeld in het westen (Jardin du Luxembourg) wilde laten kijken, werd het beeld aanvankelijk naar de Eiffeltoren gericht om te voorkomen dat het met de rug naar het Élysée, het presidentiële paleis, zou komen te staan. Bij de Wereldtentoonstelling van 1889 is het beeld uiteindelijk omgedraaid en gericht op New York. Afgezien van het verschil in grootte, is het verschil met het beeld in New York, dat de Parijse replica een boek in de hand houdt dat zowel de datum van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring toont (4 juli 1776), als de datum van de Franse Revolutie (14 juli 1789).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten