Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

woensdag 28 september 2011

IN DE VOETSPOREN VAN STARCK

Parijs is terug van een lange augustusvakantie en dat is duidelijk te merken. De stad bruist weer van energie met allerlei evenementen. Voor het eerst was Parijs gastheer van zijn officiële PARIS Design Week, van maandag 12 tot en met zondag 18 september. Dit na het succes van soortgelijke evenementen, waaronder ons eigen Eindhoven met de Dutch Design Week, The London Design Festival, Milaan met de Milan Design Week, Tokio en Moskou.

Parijs als geboorteplaats van de Haute Couture maar ook van design, kon natuurlijk niet achterblijven. Denk aan grote Franse namen als: Philippe Starck, Charlotte Perriand, Jean-Michel Frank en  Ronan & Erwan Bouroullec. Parijs is al jaren een essentiële incubator van talenten die jaarlijks meer dan 8.000 internationale ontwerpers en creatieven aantrekt voor diverse studierichtingen.



De evenementen werden gehost op zes uitzonderlijke locaties waaronder het opkomende quartier Austerlitz (Cité de la Mode et du Design), rue Faubourg Saint Antoine en de gebieden rond place de la Bastille, -Republique,  de Champs Élysées, Trocadero, Les Halles, de Marais en het mekka van winkelend Parijs: Madeleine en Opéra. Met meer dan 195 exposanten vanuit de hele wereld. Frankrijk natuurlijk met Cinna, Ligne Roset en Moissonnier. Maar ook Italiaanse krachtpatsers waaronder: Cassina, Poltrona Frau en Padova Cappellini. Verder ook veel aandacht voor design uit Japan en Noorwegen. Mijn absolute favoriet; Jorge Ayala van designstudio [Ay]A, met zijn blik op architectuur en design als ware het haute couture. Vergeet ook zeker niet zijn fotowebsite te bekijken.
Iedereen kon gratis gebruikmaken van de Citroënpendeldiensten. Etienne Cochet, de oprichter van Maison et Objet, vond dat Parijs op het design gebied genoeg te bieden heeft om er een terugkerend event van te maken. Hij pakte dan ook meteen groots en professioneel uit. Om in de Design sferen te blijven begaf ik mij, moe maar voldaan, voor een uitstekend diner en een goede nachtrust, naar het super trendy Mama Shelter. Oh ja, ook een ontwerp van Phillipe Starck.


Mama Shelter, rue de Bagnolet 109, 20e arrondissement, metro Gambetta, Porte de Bagnolet, Alexandre Dumas of Maraîchers.

woensdag 21 september 2011

WAT EEN UITZICHT

Het overkwam mij na een wandeling in de Parijse wijk Passy. Ik was de Seine overgestoken via de prachtige dubbele brug; de pont Bir Harkeim. De pont Bir Harkeim is opgenomen in het register van historische monumenten. Deze metalen voetbrug met daarop een weg en een metrospoor, werd gebouwd in 1878 voor de Wereld tentoonstelling, op elke kant van het Ile des Cygnes. Toen de Passy voetbrug genoemd. Vanaf het eiland en de brug heb je een prachtig vergezicht op de Eiffeltoren. Ik nam de trappen omhoog bij het metrostation Passy en vervolgde mijn weg via de rue de l'Alboni en vervolgens rechtsaf de boulevard Delessert op om onverwachts aan de zijkant van het prachtige Palais de Chaillot uit te komen, een souvenir van de wereldtentoonstelling van 1937. Het was rond lunchtijd en dacht ineens aan een lunchadresje wat ik tegengekomen ben in het boekje Paris par desus les toits van Agnès Taravella, met daarin 53 onverwachte ontdekkingen met een prachtig uitzicht. Samen met mijn fotocompaan konden wij genieten van een eenvoudige lunch vergezeld van onderstaand uitzicht.


Een lunch bestaande uit een quiche Lorraine, salade, een glas rode wijn en als dessert een heerlijke Fromage Blanc. Kosten per persoon slechts € 16,00 (kijk nog even naar het uitzicht) In september 2007 heropende het Musée des Monuments Francais opnieuw zijn deuren na een verbouwing van ruim 10 jaar. Een museum over het Franse architecturale erfgoed in de oostelijke vleugel van het Palais de Chaillot. Bij de ingang kunt u zo doorlopen naar het Cafe Carlu. Een modern zelfbedieningsrestaurant met een interieur in de kleuren oranje en wit. De verlichting is van Ingo Maurer, Tafels en stoelen van Ron Arad en het servies is een ontwerp van Philippe Stark. Een overvloed aan keuzes uit heerlijke salades, diverse quiches, sandwiches en verleidelijke desserts. Voor de keuken tekent de traiteur Marc Veyrat. Het uitzicht vanuit het terras over het Trocadero met zijn fonteinen richting de Eiffeltoren is adembenemend.


Een stuk chiquer, trendier maar ook een stuk duurder is het Café de l'Homme aan de andere zijde van het paleis met het zelfde uitzicht, weliswaar gespiegeld. Hier kunt u ook 's avonds terecht om te genieten van de lichtshow op de Eiffeltoren op elk heel uur.

Café Carlu, place du Trocadero 1, 16e arrondissement, metro Trocadero, geopend van woensdag tot en met maandag van 11.00 uur tot 19.00 uur.

Café de l'Homme, place du Trocadero 17, 16e arrondissement, metro Trocadero, alle dagen geopend van 12.00 uur tot 02.00 uur.

Le guide Paris par-dessus les toits. "Les meilleurs lieux pour voir Paris d'en haut". Agnès Taravella. EAN 978-2-86253-443-5

donderdag 15 september 2011

PALEIZEN AAN DE SEINE

Ter voorbereiding van de wereldtentoonstelling van 1900, besloot de stad Parijs een aantal bouwprojecten op te starten. Zo werd onder andere besloten de Pont Alexandre III aan te leggen. Tussen de Seine en de Champs Elysées, vlakbij deze brug, bouwde men twee tentoonstellingsruimtes, het Grand Palais en het Petit Palais.


Het Grand Palais is een prachtige art nouveau constructie uit staal en glas. Het gebouw heeft zelfs de grootste dakconstructie in smeedijzer, staal en glas ter wereld. Er kwam maar liefst 9.400 ton staal, 15.000 vierkante meter glas en zo’n 5.000 vierkante meter zink aan te pas. Nadat in 1993 een van de glazen platen naar beneden viel werd het gebouw meer dan een decennium gesloten in verband met renovatie. Het eerste deel van het Grand Palais heropende in 2004 en in 2007 was de renovatie compleet. Tijdens de renovatie werd de metalen structuur van de 240 meter lange hal hersteld, het glas vervangen en het dak volledig gerepareerd. Sinds de heropening doet het gebouw dienst als tentoonstellingsruimte waar allerlei evenementen plaatsvinden. Een deel is in gebruik als museum, maar toch zie je vaak andere evenementen, zoals de veiling van het bezit van Yves Saint Laurent en zijn partner Pierre Bergé, tot extravagante modeshows van Parijse top designers zoals Karl Lagerfeld van Channel of het jaarlijks terugkerend evenement Monumenta. 

Photo: Courtesy of grandpalais.fr

Dit jaar was de beurt aan Anish Kapoor, die koos voor één enkele, betreedbare sculptuur die zich qua schaalgrootte liet meten met de afmetingen van het gebouw zelf. Leviathan heette het dieprode werk. Gedurende de kerstperiode is het Grand Palais weer gevuld met kermisattracties en gratis toegankelijk. Een absolute aanrader is het bekijken van het filmpje (klik op de hyperlink) die je in vogelvlucht meeneemt in en rond het gebouw.
Tip: achter het Grand Palais ligt een verstopt en verdiept klein parkje. Zo klein dat het niet eens een naam heeft. Compleet met een meertje, houten bruggetjes paadjes, bankjes en watervalletjes. Zomaar een verstopt parkje, middenin Parijs een kleine oase om je heerlijk anoniem terug te trekken met een goed boek. Even weg uit de drukte.


Direct tegenover het Grand Palais staat het kleinere broertje; Petit Palais. Gebouwd door Charles Girault die tekende voor het ontwerp van beide paleizen. Geheel gerenoveerd in 2005. Een groot bordes leidt naar een indrukwekkend portaal met glazen koepels, erkers en een immense zuilengang. Deze grenst weer aan een halfronde weelderige binnentuin met een prachtige collonade met  rondlopende fresco's en een grote vijver.

  
Hier zit ook het museumcafé dat u zeker moet bezoeken, een oase van rust. Geopend van dinsdag tot en met zondag van 10.00 uur tot 18.00 uur. Mijn eerste kennismaking met dit prachtige paleis was in 2010 tijdens de overzichttentoonstelling van het werk van Frankrijks grootste couturier: Yves Saint Laurent. Bij het verlaten van dit juweel uit de Belle Époque, vergeet dan niet te genieten van het magnifieke uitzicht richting de Seine, kijkend over de avenue Winston Churchill, avenue du Mal Gailliéni naar het machtige Hôtel des Invalides met zijn gouden koepel waaronder het graf van Napoleon.

Le Jardin du Petit Palais en het musée des Beaux Arts de la Ville de Paris, avenue Winston Churchill, 8e arrondissement, metro Champs Elysées Clemenceau.
Grand Palais en het Palais de la Découverte, avenue Winston Churchill, 8e arrondissement, metro Champs Elysées Clemenceau.

zaterdag 10 september 2011

EEN WANDELING LANGS DE ''RIJKEN''

In het zuiden van Parijs bevindt zich nog een van mijn juweeltjes. Enkele minuten verwijderd van de drukte van Montparnasse ligt het tweede grootste park van Parijs. Aangelegd in de tijd van Haussmann ligt hier een van de best bewaarde geheimen van Parijs: Parc Montsouris. Een park als een Engelse tuin, met glooiende hellingen, golvende paden die bij elke bocht weer onverwacht zicht geven op valleitjes, rotspartijen, balustrades, water en prachtige "lawns". Bijna ongemerkt verborgen achter grote bomen of langs hoge wallen loopt verdiept in de grond het regionale netwerk van de RER (ligne B) over de oude spoorlijnen van de Petite Ceinture en de ligne de Sceaux.


Door het park loopt ook de monumentale meridiaan van Parijs. 135 ronde koperen plaatjes, een ontwerp van de Nederlandse kunstenaar Jan Dibbets, als eerbetoon aan de astronoom en wetenschapper Francois Arago. Ex nieuwslezer en journalist Philip Freriks heeft alle koperen plaatjes in kaart gebracht en omschreven in zijn boek; "Het spoor van de Monumentale Meridiaan". Volgens dit boek zijn de plaatjes nrs. 15 t/m 20 te vinden in het park.


Aan de overkant van het park, zeker niet vergeten, ligt de Cité Internationale Universitaire. Op deze prachtige groene campus wonen en leren 5500 studenten uit 130 verschillende landen. Ze wonen in gebouwen die ook het internationale karakter van de universiteit uitstralen; het Huis van Zuidoost Azië, het College van Spanje, het Huis van India, het Zwitserse paviljoen (gebouwd door Le Corbusier) etc. De tuin is vrij toegankelijk en zeker de moeite van een bezoek waard.


De betovering van de tuin en het park strekt zich ook uit tot de omliggende straten, impasses en villa's. Aan de westzijde van het park, aan de rue Nansouti, kleine straatjes met prachtige woningen begroeid met wilde wingerds, blauwe regen en kamperfoelie; rue du Parc Montsouris, rue Georges Braque met op nr. 6 het atelier van de kunstenaar. Square Mont Souris, het meest pittoreske straatje van Parijs. Via de avenue Reille en de rue de la Tombe Issoire komen we bij Villa Seurat, een doodlopende straat, op nr. 18 woonde Henri Miller. De Impasse Gauguet, met artiestenateliers uit de jaren dertig. Allemaal miniparadijzen die zich behaaglijk hebben genesteld in een prachtige groene omgeving, het domein van de welgestelden.


Heb je nog even? Op de hoek van de rue de la Tombe-Issoire en de avenue Reille bevindt zich een van de grootste waterreservoirs van Europa; Réservoir de Montsouris, 265m lang, 135 meter breed en 80 meter boven de zeespiegel. Gebouwd tussen 1868 en 1873 door Belgrand op oude kalksteengroeven. Met twee reservoirs die ondersteund worden door 1860 pijlers. Het reservoir onder de grond heeft een diepte van 5 meter en bovengronds, maar geheel afgedekt, een diepte van ruim drie meter.


Omgeven met buitenmuren van meer dan twee meter dik met daarop kleine glazen pomphuisjes die zomaar van de signatuur van Eiffel kunnen zijn. Op de muren gegraveerd de namen die verwijzen naar rivieren in de buurt van Parijs.
 
Deze juweeltjes in het 14e arrondissement kunt u het beste bereiken met de RER Ligne B en dan uitstappen bij station Cité Universitaire (u komt dan uit in het park) of met lijn 4, richting Porte d'Orleans, uitstappen bij Alésia (u begint dan met de groene straatjes).
 
Het spoor van de monumentale meridiaan. Een "petite histoire" van Parijs. 1995 ISBN 90 229 8245 9 - uitgegeven door A.W. Bruna, Utrecht.

vrijdag 9 september 2011

PROMENADE PLANTÉE

Parijs is eigenlijk een kleine stad; 12 kilometer van oost naar west en slechts 9 kilometer van noord naar zuid. Met slechts een oppervlakte van 87 km² leven er gemiddeld 20.000 inwoners op een vierkante kilometer. Geen wonder dat de Parijzenaars van hun parken en tuinen houden. Zodra het zonnetje zich laat zien zit iedereen, op de typische groene banken en de smeedijzeren ligstoeltjes, te genieten van de zon. Parijs mag je gerust een "groene" stad noemen met meer dan 274 squares, groene stadsoases, 137 jardins of tuinen en 16 riante parken, dit alles met een gezamenlijke oppervlakte van 3065 hectare en 600.000 bomen.  Het groen wordt aangeduid als bois, jardin, parc, villa, place, square, impasse en cour.



Hier komt de Parijzenaar op adem, hier ontvluchten zij de hectiek van de stad. Verder zijn er op zon- en feestdagen  veertien gebieden gesloten voor het autoverkeer. "Paris Respire", zo heet het project,  geeft wandelaars en fietsers rust en ruimte, van 's morgens 10 uur tot circa 7 uur 's avonds. Zo kun je o.a. heerlijk ongestoord wandelen in de Marais, langs de Seinekaden van Bastille tot aan de Eiffeltoren, langs het Canal Saint Martin, door het Bois de Boulogne,  Bois de Vincennes  en rondom de Jardin du Luxembourg.

Het is natuurlijk ondoenlijk om alle parken van Parijs in deze blog met jullie door te nemen en daarom beperk ik mijzelf tot die oase waar ik steeds zelf blijf terugkeren; de Promenade Plantée.


De Promenade Plantée is een wandeling over een vroegere buurtspoorweg, die de wijk Bastille verbond met de voorsteden. Ooit stond op de Place de la Bastille een groot station, dat in de jaren tachtig werd gesloopt om ruimte te maken voor een ambitieus, monumentaal, openbaar gebouw. Onderdeel van Mitterands Grands Traveaux; de Opéra Paris Bastille. Het oude spoorwegtracé, dat in gebruik was van 1858 tot 1969, is nu een park dat zich uitstrekt van de Place de la Bastille via de Jardin le Reuilly tot aan de Périferique, vlakbij het Bois de Vincennes. Een traject van 4,5 kilometer dat begint achter de Opéra Bastille, boven op een spoorwegviaduct met maar liefst 71 bogen, op zes meter hoogte, aan de Avenue Daumesnil. Dit idee is later gekopieerd door de stad New York met de High Lane uit 2009. De bogen van het viaduct zijn omgebouwd tot winkels, galerieën en kunstnijverheidsateliers en wordt het Viaduc des Arts genoemd. Boven loop je, terwijl je af en toe kunt binnenkijken in een huis- of slaapkamer, tussen de lavendel, rozen en wuivend bamboe. Onder, een vijftigtal ateliers vol met kunstambachten of zoals de Fransen zeggen; "les arts et métiers".

Het tweede deel loopt van de Jardin de Reuilly tot aan Bel Air. Je loopt hoog boven het park over een hangbrug die trilt onder de cadans van de vele joggers. Via een aparte middenberm doorkruis je toch een beetje de stad. In het derde en laatste deel, van Bel Air tot de porte Dorée, wandel je soms langs de vroegere spoorwegberm die aan weerszijden beplant is. De rust maakt plaats door het gedreun van het voorbijrazende verkeer op de ringweg. De promenade eindigt plots bij een ijzeren wenteltrap. Daar sla je rechtsaf en volg je de boulevard Soult tot aan de porte Dorée. Daar vind je de ingang naar Bois de Vincennes.

vrijdag 2 september 2011

LA VIE DE BOHÈME

De laatste jaren van de 19e eeuw waren de hoogtij dagen van het bohémienachtige Montmartre. Waar de schildersmodellen annex prostituees rondhingen op de Place Pigalle en Henri de Toulouse Lautrec zijn can-canmeisjes schilderde in de befaamde Moulin Rouge op de place Blanche. In de rue Berthe op de hoek bij het wonderschone place Èmile Goudeau, midden in Montmartre, had zich in het begin van de 20e eeuw een bonte stoet kunstenaars verzameld. Een smal houten gebouw, eigenlijk niet meer dan een sjofele bouwval, bleek de bakermat te zijn van een artistieke revolutie. Hier woonde en werkte Pablo Picasso in 1907 aan zijn beroemde schilderij Les Demoiselles d'Avignon. In het smalle muffe gebouw, een oude pianofabriek, krom van het vocht en schimmel, een soort labyrint met kleine raampjes, woonde en werkte een bont gezelschap kunstenaars waaronder Georges Braque, Modigliani, de Nederlander Kees van Dongen en de landgenoot van Picasso; Juan Gris. De sfeer van die tijd wordt bezongen in het wonderschone chanson La Bohème van Charles Aznavour uit 1966: "In de naburige cafés waren wij met een aantal die roem verwachtte. En al waren we arm, met lege magen bleven wij erin geloven. En wanneer een bistro, in ruil voor een goede warme maaltijd een schilderij van ons afnam, dan droegen wij verzen voor, geschaard rond de kachel en vergaten de winter. La bohème, la bohème. Dat wilde zeggen: wij zijn twintig, en wij leven van de wind".

Foto: Courtesy Parisienne de Photographie, Roger Violet

Het Bateau-Lavoir, genoemd naar een oude wasboot op de Seine bleek de eerste 'art factory' ter wereld. Daar brachten Picasso, Braque en de anderen het kubisme tot leven. Helaas werd het in 1970 door brand volledig in de as gelegd. In de plaats kwamen ateliers die weinig charme uitstralen maar gelukkig de oorspronkelijke structuur respecteren.



Mede daardoor is de place Èmile Goudeau een van de charmantste pleintjes van la Butte. Heerlijk om te lunchen met een warme belegde baguette van de beste baguettebakker van het jaar 2010; Djibril Bodian. Zijn winkeltje, Grenier à Pain, ligt op loopafstand van place Èmile Goudeau aan de rue des Abbesses nr. 38. Heerlijk belegde broodjes met drinken om mee terug te nemen naar het plein en daar op een bankje genieten van de vele goed willende amateur artiesten. En..... weer een prachtig uitzicht over Parijs, in het verlengde van de rue Ravignan. Je kunt ook plaatsnemen op het terras van "le Relais de la Butte" onder aan het plein, voor de trappen van de rue Ravignan. Als afsluiting nog een andere tip: In de kleine rue d'Orchampt staat het herenhuis waar Dalida eens heeft gewoond.

Woonhuis Dalida: Rue d'Orchampt 11bis, 18e arrondissement, metro: Abesses.

Place Èmile Goudeau, 18e arrondisssement, metro Abesses.
Bakkerij Grenier à Pain van Djibril Bodian, rue des Abbesses nr. 38, 18e arrondissement, metro Abesses.
Le Relais de la Butte, rue Ravignan 12, 18e arrondissement, metro Abesses